गझल

गझल

हाक

कविवर्य सुरेश भट यांचा आज (14 मार्च) स्मृतिदिन.
त्यांना विनम्र श्रद्धांजली.
...........................................................
हाक
...........................................................

दालनात दालने नि दालनात दालने
एक देह...त्यात ही मनातली किती मने !

बासरी तुझी घुमे चहूकडे अजूनही...
राहिलीत ही तुझी इथे चुकून स्पंदने !

मोकळेपणातही जरा न मोकळेपणा...
घातली कुणावरी जरी कुणी न बंधने

ये निदान तू तरी...समीप ये, समीप ये...
तू कशास राहतेस दूर दूर वंचने ?

गझल: 

पाहिले चालून त्याच्या सोबतीने

पाहिले चालून त्याच्या सोबतीने
मात्र केला घात काळाच्या गतीने

प्रेम ताटातूट वा खोटा अबोला
काय जे होईल...... होवो संमतीने

टाळतो सल्ले स्वतःचे मीच आता
बोल माझ्याशी जरा माझ्यावतीने

वाटले नव्हते असे उलटेल सारे
मी तुला जे जे म्हणालो गंमतीने

भेटवस्तू तर परत केल्यास सार्‍या
काळही देशील ना तो फुरसतीने

-'बेफिकीर'!

गझल: 

आकडेवारी

पाल्हाळ तू लावू नको, दे आकडेवारी मला
जाणीव होते नेमकी संख्येतुनी सारी मला

जेरीस आलो केवढा पुरवून सारे हट्ट मी
केलेस या प्रेमामधे तू कर्जबाजारी मला

झाले तुलाही परवडेनासे भेटणे बागेमधे
दिसते महागाईच माझ्याही घरीदारी मला

काही नको तू ऐकवू डोक्यास देते ताप जे
- ऐकव गड्या कविता जरा हृदयात शिरणारी मला

आता नफ्यावाचून या दिसतेच डोळ्यांना कुठे !
गल्ल्यावरी बसलो तुझ्या, केलेस व्यापारी मला

फिरवाफिरव करतोस तू एकाच शब्दाची कशी ?
क्या बात है ! दोस्ता, तुझी रुचली अदाकारी मला

गझल: 

लागला गळपफास तेव्हा तरतरी श्वासात आली!

गझल
लागला गळपफास तेव्हा तरतरी श्वासात आली!
पार मेली भूक तेव्हा भाकरी हातात आली!!

पोटपाण्याचा निघाला मामला अन् वाकलो मी;
ताठ केली मान तेव्हा नोकरी धोक्यात आली!

गझल: 

जितके जमते..

=======================

संवादाचा ढळतो आहे तोल, तरीही-
जितके जमते, तू माझ्याशी बोल तरीही

तुझ्या कृपेची वर्षा झाली.. निरभ्र झाले
अजून शिल्लक भिंतीमधली ओल तरीही

गझल: 

पुढे माणसांचे यशू-बुद्ध होते

पुढे माणसांचे यशू-बुद्ध होते

धमासान आधी महायुद्ध होते
पुढे माणसांचे यशू-बुद्ध होते

प्रणयवासनेला सिमा ना वयाची
न तो वृद्ध होतो, न ती वृद्ध होते

जुने देत जावे, नवे घेत यावे

गझल: 

अशी कशी ही बदलत गेली सर्व माणसे

जुन्याच कविता पुन्हा पुन्हा मी चाळत आहे
आठवणींच्या मागे मागे धावत आहे

नका विचारू ही कोणावर लिहिली कविता
शब्द दिलेला अजूनही मी पाळत आहे

मीच मला त्या वळणावरती सोडून आलो

गझल: 

बनेल तारे..

नभात सारे, बनेल तारे..
ठिगळ शिडाला, कुढे किनारे!

पुन्हा पुन्हा आवरू किती मी..
मनातले हे तुझे पसारे

मुळेच कापुन युगे लोटली..
कुठून फुटले नवे धुमारे‌‌‌‍..

उधळण्यास मी तयार आहे..

गझल: 

Pages