गझल

सरले बरेच काही, उरले अजून आहे
तुटले तरी जरासे, जुळले अजून आहे

वणव्यात पोळलेल्या, राती कितीक सार्‍या
वैशाखस्वप्न हिरवे, जपले अजून आहे

संसार वाळवंटी, मनिषा जरी करपल्या

सांग कोठे माणसा आहेस तू ?
चित्तरंजन भट कसा आहेस तू ?

तू हिरा जर पाडले पैलू तुला
जाळले तर कोळसा आहेस तू !

काय दिसते तेच दाखवतोस ना ?
एक साधा आरसा आहेस तू !

हा तुझ्यामाझ्यात इतका भेद का ?

याद येतो चेहरा हसरा तुझा
ज्यात फसलो, तोच हा चकवा तुझा

नवल आहे, चोर नाही एकही
खूण करतो सारखा खजिना तुझा

स्पर्श दूरच, पाहिले केवळ तुला
केवढा बसला मला झटका तुझा

सर्व ते आकार आकर्षक तुझे

जुने नाते अजुनही रेशमी आहे
तरीही बघ तुला परकाच मी आहे!

जुने नाते अजुनही रेशमी आहे
अजुनही त्यात थोडासाच मी आहे!

तुझ्या पत्रातला मजकूर विश्वासू!
तुझे प्रत्येक अक्षर मोसमी आहे

==========================

भोवतालावरी घट्ट ताबा तुझा केवढा राहतो..
दूर गेलो कितीही तरी शेवटी मी तुझा राहतो !

आपल्याला इथे आणले ती जुनी वाट गेली कुठे?
या विचारात रस्ता पुढे चालतो, चालता राहतो

इथे प्रत्येक जण धुंदीत आहे फरक कळल्यास इतकासाच कळतो
कुणाला लागते दारू इथे तर कुणी शुद्धीतही कोरा बरळतो

रिकामा वेळ नसतो फारसा पण तरीही वेळ आम्ही काढतो अन्

जा हो जा येत नाही मी
भाव कुणा देत नाही मी

ना कळले काय झाले ते
माझ्या कवेत नाही मी

गैरसमज आज नाही ते
भलत्याच नशेत नाही मी

माझे मी भोगत आहे
पुण्य कुना देत नाही मी