गझल

भक्तीविभोर....!!

चंद्रास ग्रासतांना अंधार घोर झाला
संधी चिकार येता तारा मुजोर झाला

आमंत्रणे मिळाली त्या सर्व मूषकांना
पंक्तीस साह्य व्हावे बोक्यास पोर झाला

वसंत येवो, येवो श्रावण..भेटत राहू
मनातले सांगण्यास आपण भेटत राहू

थोडा थोडा दोघांनाही उशीर होतो
परस्परांना देण्या कारण भेटत राहू

ठिकाण बदलू, वेळा बदलू, मुद्दे बदलू

काही वेळा कोणीही नसणे
काही वेळा कोणीही असणे

शाळेची मधली सुट्टी..... जीवन
डबा खायला कोठेही बसणे

संसाराचे हैंडल एक धरे
अन दुसऱ्याने पैंडल हापसणे

किती बर्फाळलेला क्षण... इथे असतीस तर तू?
उबेला आपले आपण... इथे असतीस तर तू...

हिमाच्छादीत शिखरांनी स्वतःला रमवतो मी
मला नसतेच हे कारण... इथे असतीस तर तू

ऋतूंनी ग्रीष्म बेमालूम गोठवलाच असता

तुझ्या येण्यामुळे घडावे सारखे
तुझ्यावरतीच मी मरावे सारखे

तुझा नव्हतो तशी फकीरी घेतली
अताशा वाटते सजावे सारखे

कुणाचे नावही नकोसे वाटते
तरी हृदयांत का उरावे सारखे ?

संताप
-----------------------------------------------------------------
हा नसे अभ्यास आणि हा नसे आनंदही,
गीत हा संताप माझा आतला आवाजही....

कैकदा प्रत्येकवेळा मी जरी नाकारले,

पेटतो सोहळा आता कुठे ?
जागतो 'मी' तसा आता कुठे ?

का मनीं दाटल्या सार्‍या व्यथा ?
[बोलतो चेहरा आता कुठे..?]

जन्म झाला ! मिळाला चेहरा..!
हा हवा, तो हवा.. आता कुठे ?

खुले चेहरा अन् खुळी लाज गाली
समजली जगाला गुलाबी खुशाली

जसे वेगळे भास नजरेतले अन्
तशा वेगळ्या आतल्या हालचाली

विडा रंगुनी जायचा रात्र सरता
नभी उमटुनी जायची शुद्ध लाली