गझल

.......................................................
...घट एकांतात झरावा !
.......................................................

सोईने ज्याने-त्याने जगण्याचा पट पसरावा !

दिसू लागले स्पष्ट जेवढे स्पष्टपणाने धूसर झाले
ठार आंधळा झालो तेव्हा दृश्य खरे दृग्गोचर झाले

विचार करता-करता इतका लख्ख देखणा प्रकाश फुटला
सगळी पाटी कोरी झाली, सगळे शब्द निरक्षर झाले

उधळले चांदणे त्यांनी तरी भेगाळली माती
कुणाचे सांडले अश्रू?... कशाने तापली माती?

इथे जो तो सुखाचे पीक घेई नित्यनेमाने
कशी राहील उपजाऊ अशाने येथली माती?

तुम्ही तर बोलला होतात रुजवू बीज ऐक्याचे

आला काल निरोप तिला, त्याच्या नंतर
भेटाया आल्या गझला त्याच्या नंतर

हासत गेली सारी स्वप्ने पैलतिरी
गाव दिला हा मदिरेला त्याच्या नंतर

थांब जरा होईल इशारा काळाचा

गाठायचे असते स्वतःला..... गाठले की जाहले
अगदीच नाही सोसले तर... थांबले की जाहले

तू ये, नको येऊस तू..... मी आपला असतो इथे
कोणीतरी ठरल्याप्रमाणे वागले की जाहले

मी पुरावे शोधले त्यांच्यातल्यांचे
अन् दुरावे रोखले माझ्यातल्यांचे

चालली कसरत अशी अर्थासभोती
नाच नंगे खेळती शब्दातल्यांचे

एकही शत्रूस नाही सोडले मी
काय मग होईल या हृदयातल्यांचे ?

पीक हे घेतले कोणत्या वावरी?
माणसाला म्हणे मारते भाकरी!

मायची आजही सांडते पापणी
गोजिरी केवढी दंगली सासरी

चालला कोण तो? राधिका बावरी
गोकुळी एकटी वाजते बासरी

लोकशाही तुझे लेकरू बाटके

चालताना...

चालताना हा किती बघ घाम येतो
होतहोता शेवटी मुक्काम येतो

ठाम ज्याचे बोलणे आहे तयाचा
बोलताना शब्द ही मग ठाम येतो

वाटते जे व्यर्थ तेही बाळगावे