गझल

देत जा घेवुनी
घेत जा देवुनी

फक्त बोलू नको
कर्म कर दावुनी

शोध घ्यावा खरा
आतला आतुनी

मौन शिकवू नये
भाषणे देवुनी

आपले वागणे
जातसे सांगुनी

का नवी वाटती
रोज दु:खे जुनी

फीतूर ....

लाजणे फीतूर होते
आरशाला दूर होते .............!!

श्वास ओले पैंजणाचे
बासरीचे सूर होते ..............!!

कंकणी जे स्पंदनी ते
मी मला काहूर होते .............!!

शेवटाला चार नाही(त) !!!
.
गाव वेडे ठार नाही !
सांगणे ही फ़ार नाही !

वेस तेथे दूर आता,
मानली मी हार नाही !

खालमानी लाळघोटे,
बोलण्या त्या धार नाही !

पाठ दावी ऐनवेळी,
एक सच्चा यार नाही !

वरी आकाश खाली शहर झाले चांदण्याचे
जणू साडीस काळ्या पदर झाले चांदण्याचे

कुण्या ख्यालात आली चांदण्याची नीज नंतर
कुण्या स्वप्नात जागे नगर झाले चांदण्याचे

जुन्या तंद्रीतली खरखर सिलोनी ऐकताना

ज्योतिने काळोख केला ख़ाक आहे?
की उजेडाला दिव्याचा धाक आहे ?

कंदिलाला काजळीचा शाप येथे
हो ! तसे चारित्र्य माझे पाक आहे !

"वासना"! व्हावी फुलांचा "गंध" येथे ?
"नाक" नाही - तो मनाचा "बाक" आहे !

त्यांच्याच सांगण्याने सत्कार रोज झाले
ते सिंह गर्जनेला कोल्हे कुई म्हणाले

कोमेजला कसा रे ! प्राजक्त अंगणाचा
ते कागदी फुलाला - "जाई - जुई" म्हणाले

मी सांधले इथे ते - "नाते"- असे रफूचे

मला कशास भेटती ? तुझ्या खुणा पुन्हा पुन्हा
तुझ्या परीच वागती ! तुझ्या खुणा पुन्हा पुन्हा.....

पुसू कश्या तुझ्या स्मृती ? स्मरू तरी किती पुन्हा?
मला पुसून टाकती ! तुझ्या खुणा पुन्हा पुन्हा

भेटतो जरी अता नेहमी हसून पण..
ठेवलीत आसवे रोजची जपून पण!

पाजळून ज्योत मी लाविला दिवा जरी
राहतो तमात तो कोपरा चुकून पण!

स्वप्नं देउनी नवे रात्र धीर दे मला
रोजचा दिवस नवा खायला टपून पण!