गझल

भाकरीची भ्रांत नाही, भूक मेली...शल्य आहे
रंगलेल्या जीवनाचे हे खरे वैफल्य आहे

वाजती कानात माझ्या प्रार्थनेचे सूर मंजुळ
बघ तुझ्या येण्यामधे हे केवढे मांगल्य आहे

एक ओठी,एक पोटी,जाणल्यागत वाटते
हात ते फैलावणे,आता न स्वागत वाटते

गोड वाणी मागचे अनुभव कडू आल्यावरी,
बोलणे सामोपचाराचे ''कलागत'' वाटते.

दाब दु:खाचा पडावा अंगवळणी एवढा,

प्रेम आता मी स्वतः वर करत नाही
श्वास घेतो, हे खरे; पण जगत नाही...

भ्रमर इतके भोवती फिरती तरीही
फूल त्याच्या पाकळ्यांना मिटत नाही

प्रेम जुळल्यावर कशाला बोलशी हे -

तू .....
.
*

कधी, कशी, कुठे सखे, नभा मिळे धरा इथे?
न सावलीस लाभणार चेहरा खरा इथे !

*

पहाट पारिजात हा जरी लुभावि अंगणा ,
तुझाच गंध माळुनी सलज्ज मोगरा इथे !

*

मोडून यार गेला संसार आज माझा
माझ्या मिठीत रडला घरदार आज माझा..

स्वप्ने तिचीच सारी दिनरात रंगवीली
तो कुंचलाच झाला बेजार आज माझा..

ना थांब मी म्हणालो अन् थांबली न ती ही

प्रकाश स्वप्ने पहात होतो..
तरिही खितपत रहात होतो..

अनुरागाला समजुन ओझे..
व्यथा उगा मी वहात होतो!!

हातावरची जीवन रेषा..
कोठे सरते पहात होतो..

स्वप्न कोवळे..केविलवाणे..

फक्त दे तू हात या हातात माझ्या
बघ कशा संवेदना गातात माझ्या

मी फुलांचे ताटवे फुलवून गेलो
मोगर्‍याचा गंध मुक्कामात माझ्या

भक्तिने नेवैद्य मी अर्पून आलो
जेवतो माझा "विठू" ताटात माझ्या

सुखे संचारबंदी लावती गाफील दु:खांनो
असे बाहेर डोकावू नका आतील दु:खांनो

किती लांबेल यंदाचा अबोला कल्पना नाही
तुम्हाला पाहिजे तर व्हा तिला सामील दु:खांनो

कुणी नाही इथे आता, सुटा मोकाट कोठेही