गझल

सांजवेळी सोबतीला ती असावी, योग नाही!
सोबतीचे सोड, साधी भेट व्हावी, योग नाही!

मोर स्वप्नांचे तिच्या मी लाख डोळ्यांनी टिपावे,
धुंद ती व्हावी, भुलावी, मोहरावी, योग नाही!

गंध,माळा वा टिळा लावा कितीही ;
पावतो का "तो" ? करा दावा कितीही ..

तृप्त होतांना अशी अतृप्त का रे ?
वाज गोपाला तुझा पावा कितीही..

तो उद्याचा सिंह हे ध्यानी असू द्या ;

राखते तोल मी.....!!!

जे पाहते - जाणते ते बोलते बोल मी,
गुंत्यात का भावनेच्या गुंतते खोल मी ?

कोणी - कसेही - कुठेही बोलते - वागते,
माझ्याच ना आसवांचे जाणते मोल मी !

टाळतो किती मी त्यांचा ससेमिरा पण, सायास फोल आहे
तीच तीच नाती भेटायचीच कारण... आयुष्य गोल आहे

टाकले खडे मी नाना प्रकारचे पण, उपयोग शून्य झाला
समजले अखेरी... रांजण तुझ्या मनाचा भलताच खोल आहे

कळा लागल्या पार आतून होत्या
किती यातना खोल दाटून होत्या!

जरी घाव आता उभारून आला,
मुळाखालच्या वेदना जून होत्या

तुला पाहता मी मलाही भुलावे,
अशा सूचना काळजातून होत्या!

तुला पाहून माझा शब्द - तेव्हा लाजला होता
मुका राहुनही मझा - अबोला गाजला होता

तुझा तो स्पर्श चंदेरी -तुझा तो हात पुनवेचा
उन्हाचा हात ही माझा - अचानक भाजला होता

सोकावलेल्या अंधाराला इशारा

सोकावलेल्या अंधाराला, इशारा आज कळला पाहिजे
वादळ येऊ दे कितीही पण, हा दीप आज जळला पाहिजे

आंब्याला मानायचे कांदा, किती काळ असेच चालायचे?