गझल

...म्हणाले !!

स्पष्ट माझ्या बोलण्याला, ’शालजोडी’ म्हणाले !
प्राणत्यागा....’अर्थ नाही....! व्यर्थ खोडी’ म्हणाले !!

राजरस्ता सोडला ना लांघल्या चौकटीही.....

जराजरासा !!!

तुझे नि माझे नकोच नाते, हवा दुरावा जराजरासा !
सलज्ज तारे नभी पहाया रवी झुरावा जराजरासा !!

लुभावयाला कितीक फ़ुलती गुलाब, जाई नि मोगरेही,

खरा कायदयाने मला फास होता
कुठे न्याय ? तो फक्त आभास होता

तराजू कधी पावला सांग त्यांना ?
उभा जन्म ज्यांचा शिळा घास होता

लुबाडून खाती सदा तूप-रोटी
गुन्हेगार तेथेच हमखास होता

दिसे दिसायास वार साधा
नसे परी हा प्रकार साधा

अजून आहे घरंगळत मी
नको म्हणू हा उतार साधा

किती अशी कंजुषी असावी
दिला न मज तू नकार साधा

फसून जातो सहज कुठेही
खरेच मी फार फार साधा

पाहिले तुला हळूच काल मी तिथे वळून
रूपमोगरा मनात दरवळे तुझा अजून
.

ओतले मधाळ गोड रूप साजिरे तुझ्यात
चंद्र पाहता वरून लाजतो तुला बघून
.
आजकाल आसपास होतसे तुझाच भास
प्राण प्राण रोम रोम गातसे तुझीच धून
.
बघ वळून तू जरा तुझा पतंग लाजरा गं
लाव हास्यज्योत तू गं प्राण चालला विझून
.
हाय काय हासलीस हाय काय लाजलीस
हाय का गं चाललीस जीवनास मंतरून
.
तुषार जोशी, नागपूर
.

तुला न मी पाहिले तरीही मनात श्रद्धा अपार आहे
तुझ्याविना या जगात माझा जगावयाला नकार आहे

सदैव काट्यांत गुंतलेल्या, उजाडलेल्या विराण बागा
अजाणता मोहरून आल्या, तुझ्यामुळे ही बहार आहे!

मनाच्या खोल मातीने उन्हाळे सोसले होते
तरी मी पेरता स्वप्ने ऋतु झंकारले होते

अबोला फार दिवसांचा तुझा हा अन् तिथे माझ्या-
घराच्या स्वच्छ काचांवर धुके अंधारले होते

या श्वासाचा,कुणी भरोसा द्यावा , तू ये ना
तुझ्याचसंगे क्षण शेवटचा जावा, तू ये ना

माझ्या समोर दिसते आहे गर्दी ,पत्रांची...
पण आला नाही तुझाच सांगावा, तू ये ना