गझल

कोजागिरी !!!
.
*

धुंदश्या तारांगणाला तारकांचा नाज होता ,
रिक्तमाझ्या ओंजळी या चंद्र माझा आज होता !

*

साजणीच्या कंकणांचा साजणा मी नादवेडा ,
मौनतेला प्रियतमेच्या घुंगरांचा बाज होता !

*

.......................................
...पण सुरूच आहे रहदारी !
.......................................

रस्त्यावर मेली म्हातारी...
...पण सुरूच आहे रहदारी !

विचार यावर किती किती हा..

विजयी झाल्यावर याचेही टिपण असावे
'मोठेपणही माणुसकीला शरण असावे..'

भेद मोडुया आज असा की सर्व म्हणावे...
'जन्म घेतला त्या धर्मातच मरण असावे'

एवढेच मी सांगू शकतो सरळ मनाने..

वाटतो जरी प्रसन्न मी वरुन,
दु:ख साचलेय आत भरभरुन

झाकले उघड कसे करायचे?
ठेवले बरेच आज आवरुन

जिंकली असंख्य सौख्यसाधने
डाव जीवनात सारखे हरुन

धूम वारु दौडते मनातले

आवेग दाटलेला !!!

.
*

वाहून काल गेला , राहून साचलेला !
वाही मढे मनाचे , हा जीव वाचलेला !!

*

रंगात रंगण्या त्या राधा बनून आले ,
का रे प्रतारणेचा तू रंग फ़ासलेला ?

*

सांजवेळी आठवांचा मेघ हा दाटे पुन्हा
अन् झरावे, आसवांना सारखे वाटे पुन्हा...

मी नसे नुसता प्रवासी, मी दिशांचे खेळणे
पायवाटा या तरीही जोडती फाटे पुन्हा...

प्राक्तनाने अमृताचा घोटही मज लाभला

मनाला किती अन् कसे आवरावे?
कधी मेघ होई कधी रानरावे..

घराला घराचे न उरलेच काही
कसे वादळाला अता घाबरावे?

नसे आत जागा नव्या वेदनांना
तरी घाव कोणी नव्याने करावे?

रिते आज सारे झरे आसवांचे

वृत्त - भुजंगप्रयात

तुझ्या सोबतीचा नशा लागला रे
असा जीवनाचा लळा लागला रे

मनी आठवांचे पुसूनी उसासे
कुसुंबी फुलांचा मळा लागला रे

अता भावनांची तृषा लोपली रे
सुखाचा झरा हा निळा लागला रे