गझल

गझल

...थांब की जरा !

...थांब की जरा !


थांब की जरा तू बाई....थांब की जरा !
एवढी कशाला घाई...थांब की जरा !

मज खुणावते केव्हाची तेथली जुई...
येथली म्हणे ही जाई...`थांब की जरा` !
 
मी पुढे पुढे जाण्याचे योजतो जरी...
सांगते मला सटवाई...थांब की जरा !

राहशील मागे आता तू तरी कसा...?
द्यायची तुला भरपाई...थांब की जरा !

वेदना, व्यथा, दुःखेही पोतडीत या...
पाहण्यास ही नवलाई...थांब की जरा !

ध्यास तू पुरेसा माझा घेतलास का ?
मी दिसेन ठाई ठाई...थांब की जरा !

गझल: 

...मन माझे !

...मन माझे !

का उगीच तळमळते मन माझे ?
सारखेच मज छळते मन माझे !

दूर दूर पुनव फुले अवकाशी...
चांदण्यात दरवळते मन माझे !

ऐकशील सहजपणे जर केव्हा...
शांत शांत सळसळते मन माझे !

घाव घाव स्मरत बसे दिन-राती
एकटेच भळभळते मन माझे !

हे खरेच, दगड कधी बनतेही...
आसवांत विरघळते मन माझे !

ही उमेद वरवरची, थकलेली...
हे कळून मरगळते मन माझे !

घट्ट घट्ट पकड किती जगण्याची...
बंधनात वळवळते मन माझे !

हा बघून सतत खुला दरवाजा...
उंबऱ्यास अडखळते मन माझे !

गझल: 

कळेना

मुलांना कसे वाढवावे कळेना
नव्याने कसे मी घडावे कळेना

जमाना असा, सर्व चालून जाते
स्वत:ला कसे पारखावे - कळेना

किती माहिती ही, किती तज्ञ सल्ले
कसे नेमके पाखडावे - कळेना

विजेसारखा आज उत्साह आला!
तरी मी पुन्हा का गळावे - कळेना

विचारी नभा चिंब ही चंद्रमौळी
"कुठे केवढे कोसळावे कळेना?"

पुन्हा वाचले, खोडले शेर सारे
कशाला असे गुरफटावे - कळेना

कडू, तुरट, खारट - असे जगत जाता
कसे शेवटी गोड व्हावे - कळेना

गझल: 

अजूनही

खट्याळ, गोड, लाजरा..अजूनही
तुझा मनात चेहरा..अजूनही

अजाणताच मी सुगंध प्राशला
मनात तोच मोगरा..अजूनही

तहान भागली कुठे जिवातली?
मला हवा तुझा झरा..अजूनही

मनास कैद जो करून ठेवतो

गझल: 

Pages