गझल

किती झाले तरी भासे कमी झाले
तुझेही जीवना आता अती झाले

तुझा उल्लेख केला भेटलेल्यांनी
नवल म्हणजे निराळे विषयही झाले

किती बाहेरचा झालो घरामध्ये
अता ऐकून घेतो जे घरी झाले

आपला अधिकार घे खेचून आता
पाहिजे ते मिळव तू भांडून आता

शांततामय बैठकांना अंत नाही
पाहिजे ते मिळव तू भांडून आता

ऐक मित्रा, फक्त माझा एक सल्ला
पाहिजे ते मिळव तू भांडून आता

या जिवाला एक ज्याचा ध्यास होता
तोच की त्याचा खुळा आभास होता?

भोगले आयुष्य, नव्हती कैद साधी,
सक्तमजुरी आणि कारावास होता

रंगलेल्या मैफली उधळून जाणे
हा कुणाचा सांग अट्टाहास होता?

कळेना कुठे सर्व लंपास झाले
किती राहिले नी किती श्वास झाले

प्रसंगाप्रसंगातुनी तेढ आली
क्षणानी क्षणानी जसे तास झाले

सदा तांडवे फक्त परिपक्वतेची
कधी कोवळेसे पदन्यास झाले?

चुंबने घेउनी जे तुला बोचले
कोवळे तेच काटे मला बोचले.....

शोधतो रोज वाटा नव्या आज ही
ते पुराणेच काटे मला बोचले.....

जे कधी ना वनीं , डोंगरी बोचले

आजही वेदना दार ठोठावते
ज़ख्म ओली जुनी फार लोभावते.....

औषधांचा मला काय हो फायदा ?
मीठ माझी ज़खम फार गोंजारते.....

तू न येणार हे जाणतो मी तरी

आलाप मीलनाचा गा तू जमेल तेव्हा
मीही लिहीन म्हणतो काही सुचेल तेव्हा

आहे तुझ्यात 'सध्या' ते काय नेमके ... की
येतो तुझ्याकडे मी.. कोणी नसेल तेव्हा

भेटूनही तुला का अतृप्त राहतो मी?