गझल

नको बंधने, जाच मंजूर नाही
नदीला किनाराच मंजूर नाही !

कशी साथ द्यावी तुझ्या कीर्तनाला?
मृदंगास ठेकाच मंजूर नाही !

तुला शिंपडावे सुखाच्या सरींनी,
तुझ्या श्रावणालाच मंजूर नाही

आलेच आहे होत, हो खंबीर माझ्यासारखा
संपेन मी नावानिशी, धर धीर माझ्यासारखा

खोटे खर्‍यांना मारण्यासाठी सदा शोधायचे
निर्जीव, घातक, गंजका, खंजीर माझ्यासारखा

वाघाप्रमाणे जाग येते, झोपताना वाटते

जगावे कशाला, मला वेळ नाही
पुरे खेळ झाला, मला वेळ नाही

कपाटे स्मृतींची कधी आवरू मी?
किती वेळ झाला मला वेळ नाही

पुन्हा का हरावे? पुन्हा का रडावे?
तिच्या सांत्वनाला मला वेळ नाही

बंद घे करून दार...चाललो निघून मी
पावले न थांबणार..चाललो निघून मी

सारखा कसा फसेन हासण्यास त्या तुझ्या ?
मी बये तसा हुषार..चाललो निघून मी

हा तुझ्यामुळेच घोळ, तूच निस्तरून जा

सुरांनी मांडली दारी तुझ्या आरास आयुष्या
अरे, आता तरी सोडून चिंता हास आयुष्या !

कधी काट्यापरी सलणे, कधी गंधाळणे, फ़ुलणे
दिले तू वेदनेला चांदण्यांचे श्वास आयुष्या !

आहे मीही ओढा साधा ओसरणारा!
वरवर केवळ अथांग सागर भासवणारा!

रोजच पडतो प्रश्न अताशा निजताना, का..
दूर राहिला हात मलाही जोजवणारा?

अजून मजला समजत नाही समोरचेही
जणू आंधळा हत्तीला मी चाचपणारा!

माझे न हे तराणे! गातो तुझेच गाणे
लांगूलचालनाचे हेही नवे बहाणे

बाहेरच्या सुखांना भोगून आज आलो
दारात दु:ख होते बसले उदासवाणे

ओकून टाक सारी मळमळ तुझ्या मनीची
पचनी मला पडेना बसणे मुक्याप्रमाणे