गझल

वाट आहे पाहतो मी फक्त एका उत्तराची
भावनांना कैद आहे रोखलेल्या आसवांची

यापरी होती बरी उबदार सूर्याची दशा
सोसवेना धग अताशा कोवळ्या या चांदण्याची

एकही सौदा अता जमणार नाही सावल्यांशी

वेळेस ही नशा दुखरी चालते मला
हे जीवना तुझी टपरी चालते मला

ही सूट माहिती नव्हती, आज जाणली
केव्हातरी छटा हसरी चालते मला

वाकून वाट आठवते, एवढे पुरे
माझ्या-तुझ्यात खोल दरी चालते मला

सुखास बोलू नका भयंकर
जमेल तैसे करा स्वयंवर

तुझ्यासवे जे सदा निघाले
करू नको या मनास बेघर

तया जनाची न ती मनाची
निलाजर्‍यांचा बने सिकंदर

उगाच तुमचे हिशेब झाले
कुठे तुम्ही अन कुठे कलंदर

जिवंत राहिलो कसा रुतून दलदलीत मी?
उमेद एवढीच की फुलेल पद्म कर्दमी

कबूल कर अता तरी तुझ्या नसानसात मी
फितूर श्वास सांगती उभ्या जगास बातमी

कळेल का तुला सखे, मिळे न प्रेम सारखे

सोडले तेंव्हा तुला रागात आम्ही..!
आज नाही कोणत्या वादात आम्ही..!

बिंग फुटले आमच्यावर हासण्याने;
मोजले तुमचे दुधाचे दात आम्ही..!

नेहमी येते गळ्याशी का कळेना...
पाडली होती कुठे बरसात आम्ही..!

काळजावर वेदनांची चाल आहे
'हासणे' माझी पुराणी ढाल आहे

काल ज्याची मागणी संपून गेली
आणला मी नेमका तो माल आहे

ते म्हणाले 'खा हवा अन् आसवे प्या'
'बांधवानो, हे सुगीचे साल आहे!'

किती खाज होती, किती खुमखुमी
पहा, शांत झाला अबू आझमी

अता हाच संदेश देशामधे...
...मराठी कुठे राहिली संयमी?

'महाराष्ट्र देशी नुरे सभ्यता'
--अशी वाहिन्यांवर मिळे बातमी

क्षणांची मीलने देतात 'कालातीत' संतुष्टी
मला जाणायची नाही तुझी माया, तुझी सृष्टी

नवे काहीच नाही का तुझ्या विश्वामधे देवा?
तिथे आधीच असते मन जिथे पोचेल ही दृष्टी