गझल

तोडून पाश इथले, हा दूर चाललो मी
बहुधा नव्याच आता मोहात गुंतलो मी

दे तू मला तुझे ते आयुष्य फाटलेले
ठिगळे जुन्या सुखांची नेसून त्रासलो मी

उपयोग काय आता फाडून पत्र माझे

माणसे....

माझा दुसरा प्रयत्न.........पहिल्या गझलेस आलेल्या प्रतिसदांस मी दिलेला प्रतिसाद अजुन प्रकाशित व्हायचाय....अजून तो रांगेत आहे.

अस्तास जाऊनिया स्मरतात माणसे ही

उत्तीर्ण होणार नाहीस, अभ्यास चिक्कार केला तरी
तू मोक्ष कोड्यात फिरशील हा जन्मही पार केला तरी

उल्लेख वाचून गझलेत ती वाद घालायला भेटते
भरघोस मिळतो नफा रोज तोट्यात व्यापार केला तरी

बदल
--------------------------------------------------------------------------

आताच मी जगाला उघडून डोळे पाहीले..
आताच मी मनाला समजून थोडे पाहीले...

माझा पहीला प्रयत्न.........आपल्या सूचनांचा अभिलाषी...

चेहर्‍याची चांगली ही रीत नाही
अंतरीचे दु:ख तो लपवीत नाही

जाहला तो भंग का त्या मैफिलीचा?
हर कुणी होउ शकत जगजीत नाही

मी जाणुन आहे वास्तव की प्राजक्त पहाटे असतो ते
मी जागा नसतो पाहुन मग तो उमलुन उमलुन फुलतो ते

हे नकोनकोसे होणे तू अनुभवलेले आहेस कुठे?
मी समजुन वाग स्वतःशी मग समजेल तुला मी म्हणतो ते

अनेक वर्षे जमीन उजाड पडून आहे

अनेक वर्षे जमीन उजाड पडून आहे
न्याय तेवढा भरल्या ढगात लपून आहे

कसे राहिले कामाविनाच मजूर काही?
शहरामध्ये जुनी इमारत अजून आहे

मी मोजत असते रात्री ,ते चमचमणारे तारे

मी मोजत असते रात्री ,ते चमचमणारे तारे
गुणगुणून जाते तेव्हा गीतास तुझ्या हे वारे

का तुला पसारा दिसतो अन् ही उरलेली कामे