गझल

तुझ्यावाचून संध्याकाळ माझी लांबली होती
तुझ्या पदरात सोनेरी उन्हे मी बांधली होती

सुखाची काळजी काही करावी लागली नाही
मुळी दु़:खेच माझी दीनवाणी, गांजली होती

भले झाली असावी वेळ झोपेची, कसा झोपू?
तुझ्या डोळ्यांतली स्वप्ने मगाशी भांडली होती

सखे ठोठावते आहेस कुठले दार देहाचे?
अशी ही कोणती इछा? कुठे मी डांबली होती?

सुदैवाने तिला प्रेमात हे कळलेच नाही की
बरा होतो जरासा मी, तशी ती चांगली होती

खरे तर चंद्र केव्हाचा मला विसरून गेलेला
कधीची चांदणी दारात माझ्या टांगली होती

वराकडील मानपान

मिळते कोठे, हवे जे, मिळावया
हुलकावे, ते समोरी, सतावया
निजली स्वप्ने, उशाला,

गुलाबपाणी

येतात सोबती हे भेटायला मला..

की कावळेच येती टोचायला मला?

१२.५५ ए एम - ११.०२.०९ ट्रान्स!

=============
विरंगुळा या मनास नाही
उमेद या जीवनास नाही..

असेच हल्ली मनास होते,

दिसतो तुला जरी मी हिरवा अजून आहे
र्हुद्यात खोल माझ्या वणवा अजून आहे ......