गझल

संतांची  ही  भूमी  आहे
भक्तांची  ही  भूमी  आहे

गेले  फाशी 

चांदणे प्रेमातले....

हे भासही प्रेमातले, हे वागणे प्रेमातले
जे प्रेम ह्रदयी दाटले, ते मागणे प्रेमातले..

तुझी लाज ही डोळ्यातली अन् हासणे गालातले
स्वप्नामधे तूज पाहणे, अन् जागणे प्रेमातले..

हा चांदवा चेहरा तूझा अन् रात्र तव केसांपरी
बेधुंद तुजवरी मी सखे, अन् चांदणे प्रेमातले..

ही सोबतीला साथ तुझी अन् चालणे प्रेमातले
त्या चंद्रमेच्या साक्षीने ते थांबणे प्रेमातले..

माझे तुझे नाते असे जणू चंद्रमेचे चांदणे
मम प्रेम ह्रदयी तूझेच गं, हे सांगणे प्रेमातले...

हे भासही प्रेमातले, हे वागणे प्रेमातले
जे प्रेम ह्रदयी दाटले, ते मागणे प्रेमातले..

-ग. वि. मिटके

पुन्हा भेट घेण्या पुन्हा आठवावे
बसाव्यात गाठी नि गुंते सुटावे

कळले जमीन नांगरायला पुन्हा हवी...
हृदयांत वेदना उगायला पुन्हा हव

अशी वेळ आणू नको

उभी राहिली जेंव्हा नाती सीमेवरती
क्षणात घडली, क्षणात विरली ...

तेच  ते,तेच  ते, सांगतो-
का  तुझ्याशी  असा  वागतो?