गझल

.

प्रघात

ऐनवेळी संपल्या पणतीतल्या वाती

वाट सूर्याची पहाती खिन्न ह्या राती

कोण मी ? प्रश्र्नापुढे होतो निरुत्तर
हे नभा ! तू दे तुझ्या भाषेत उत्तर

गंध माझा की तुझा हा वाद संपो
तू कुपी माझी तसे माझेच अत्तर

हुडकतो मी

सूर त्याचे, चित्त माझे,  साद अन पडसाद आहे
तोकडा व्यासंग माझा;  आसवांची द

माणसे नसतात तेव्हा...

वेदनेच्या आतली सुविधा कळावी लागते
होत जखमी वाट कवितेची मळावी लागते