हुडकतो मी
अलीकडे एवढ्यात थकतो मी
चकवावे कुणीही चकतो मी
मी तसा जाणकार नाही पण
तुज डोळ्यास वाचू शकतो मी
सूर्या दिवसपाळी देतो अन
रात्री एकटा भटकतो मी
मज दिसता मी लाख वर्षांनी
या बघण्या कसा थिरकतो मी
आलो पाहण्यात तर कळवा
केव्हाचा मला हुडकतो मी
गझल:
सांग, मला दळणाऱ्या जात्या, जात नेमकी माझी !
ज्यांचे झाले पीठ मघा, ते कुठले दाणे होते ?
प्रतिसाद
समीर चव्हाण (not verified)
मंगळ, 12/08/2008 - 09:30
Permalink
काही सांगणे आहे
आलो पाहण्यात तर कळवा
केव्हाचा मला हुडकतो मी
या ओळी मला आवडल्या, पण त्याबरोबर असे सांगावेसे वाटते की
आपण थोडे थांबायला हवे, शब्दांसाठी तसेच कल्पनांसाठी ही...
आपले वाचन असेलच, पण तरी ही किमान भटांची गझल तसेच बाराखडी पहावी.
फायदा करून घेतला तर फायदा होईलच हे सांगायला नको...
समीर चव्हाण (not verified)
मंगळ, 12/08/2008 - 09:32
Permalink
(No subject)