शंकर रामाणींची गझल
Posted by जयन्ता५२ on Saturday, 31 July 2010कविवर्य शंकर रामाणींची गझल ( 'दर्पणीचे दीप ' या काव्यसंग्रहातून)
अजुनी भुऱ्या दिशांचे मी हुंगतो किनारे
आयुष्य लासणारे मी पोसले निखारे
केली कुणी कळेना असली कठोर शिक्षा
कसले माझे ? कुठले अपुले ? ते परकेच निघाले !
ज्यांनी धीर दिला , ते माझे कोण न जाणे होते ?
मान्यवरांची गझल
कविवर्य शंकर रामाणींची गझल ( 'दर्पणीचे दीप ' या काव्यसंग्रहातून)
अजुनी भुऱ्या दिशांचे मी हुंगतो किनारे
आयुष्य लासणारे मी पोसले निखारे
केली कुणी कळेना असली कठोर शिक्षा
चिखलात खोल फसले सगळेच पाय आता;
मातीस सापडेना काही उपाय आता.
सौंदर्य आपले ती सांभाळते असे की,
नाहीच लेकराला पाजीत माय आता!
टपलेत भोवताली चारीकडून बोके;
सांगा कुण्या खुबीने वाचेल साय आता?
वात्सल्य कोणते हे आहे मला कळेना;
ही वासरास खाते दररोज गाय आता.
आक्रोश उंच जाता आकाश कंप पावे;
अंदाज येत नाही होईल काय आता.
********************************************
http://mazigazalmarathi.blogspot.com
********************************************
कमी झाला झमेल्यांचा जिवाला त्रास थोडासा;
घडीभर लाभला जेव्हा तुझा सहवास थोडासा.
दिवसभर रोज मरताना तुला येईल तो कामी;
सकाळी ठेव जगण्याचा मनी उल्हास थोडासा.
पुन्हा झाली चुकी माझी, पुन्हा मी फसवल्या गेलो;
पुन्हा झाला जिव्हाळ्याचा मला आभास थोडासा.
कुणाला शोधते भिरभिर नजर ओली असोशीने;
कुणाची वाट पाहे हा अखेरी श्वास थोडासा.
नको वाचू कधी पोथी,नको जाऊस तीर्थाला;
उपाशी लेकराना तू तुझा दे घास थोडासा.
कुणाला वेढले नाही इथे तू सांग लोच्यांनी;
निमित्ते शोधुनी मित्रा,जरा तू हास थोडासा.
परीक्षा संपली कोठे अरे अद्याप सीतेची;
मला सांगू नको रामा तुझा वनवास थोडासा.
********************************************
http://mazigazalmarathi.blogspot.com
********************************************
देऊनही मला ही देणार काय दारू ?
मस्तीत मीच माझ्या चढणार
कुठलेच स्वप्न आता माझ्या उशास नाही
कुठलाच गंध उरला सुकल्या फुलास नाही
वरून दिसते आम्रतरूसम मोहरली मुंबई
हाय! परंतू ऋतू जाणतो पोखरली मुंबई
घाईमध्ये जीवन सरले...
कशी वेळ आली?
क्षमा क्रूर झाली!
हसे आज कुंकू;
गमावून लाली.
करा बंद वर्षा;
पिके तर जळाली.
बगीच्यात प्रेते
फुलांची मिळाली.
बघा ही गटारे;
सुगंधात न्हाली.
खुनी देव झाले;
पुजारी मवाली!
(`गुलाल आणि इतर गझला'संग्रहातून)