करू नका एवढ्यात चर्चा पराभवाची
रणात आहेत झुंजणारे अजून काही !
तरही गझल
येते मनात ते का सारे घडू नये?
वादात या कुणीही सहसा पडू नये
वाटा नव्या जगाच्या हाकारती मला,
पाऊल टाकले ते जागी अडू नये!
आनंदसोहळ्याला हे दार वर्ज्य का?
का नौबती सुखाच्या येथे झडू नये?
तुझा दोष नाही !!
जरी कुंकवाचीच अंतीम कक्षा, तुझा दोष नाही !
गळा पोत काळी रुळे... हीच शिक्षा, तुझा दोष नाही !!
कुणी बोट दावी, कुणी बोलुनी होय नामानिराळा,
श्वास माझे सांगती मी पाहिजे थांबायला
थांबणे सोसेल तोवर लागते चालायला
पाहिले होते तुला आलीस मग स्वप्नात तू
स्वप्नपुर्ती ध्येय झाले लागले जागायला
घेतले जेव्हा कडेवर "पांगळे" से दुखः मी
माझ्याच आरशाला "मी" आवडू नये ?
वादात या कुणीही सहसा पडू नये !
हासून हुंदक्यांना मी टाळले जरी
काहूर आसवांचे दडता दडू नये ?
जेव्हा फुला प्रमाणे - स्पर्शेन मी तुला !
बोलू नकोस काही - समजून घे इशारे !
ये ना मिठीत माझ्या ! दे अंगावरी शहारे !
रेंगाळते कशाला ? ये ना ! निघून आता !
विझवून जा उरीचे - ते श्वास पेटणारे !
अत्ता मला समजले का ? फुलती कळ्या खुळ्या !
चालण्याचे दु:ख जोवर लागते विसरायला
थांबणे सोसेल तोवर लागते चालायला...
लाघवी भासांसवे संवेदना सुखवायला
वास्तवाचे पाश ते मग लागती जाचायला...
लाजणार्‍या मोगर्‍याचे हासणे फसवे किती..,
आल्या सजून राती....
स्पर्शात चांदण्यांच्या आल्या सजून राती !
देहातले दुरावे गेल्या त्यजून राती !!
हातात हात घेता,एकांत कंप पावे,
आधार तव मिठीचा घेती धजून राती !!
खरेच का ? चांदणे तुझे- ते -मला कधी भेटणार होते !
हजार वणवे उरात माझ्या - चितेवरी पेटणार होते !
"समाज भिंती " सपाट करुनी - जरा तुझ्या अंगणात आलो !