टिळा (हझल)
ठोकला भिंतीत मी मोठा खिळा...
लावली माझी छबी, अन् वर टिळा!
पुसतात जात हे मुडदे मसणात एकमेकांना
कोणीच विचारत नाही-- "माणूस कोणता मेला?"
ठोकला भिंतीत मी मोठा खिळा...
लावली माझी छबी, अन् वर टिळा!
'....राहू दे मला माझा !!'
आता पुढील शेरही छानच आहेत ....कल्पना अत्युत्तम...! पण त्यांत तुम्ही
poetic liberty घेतली आहे....(अनंत ढवळे यांच्याप्रमाणे ! )....ती घेतली
नसती तर सोन्याला सुगंध नसता का आला...?
शिस्त ही मद्यालयाची ...
थेंबही वाटून घ्यावे ! (घ्यावेत )
कोंडलेले सर्व कैदी ...
पापण्यांनी सोडवावे ! (सोडवावेत)
(आसवांसाठीचं असं अफलातून प्रतीक (पक्शी : कैदी ) मी आजवर वाचलं नव्हतं...सलाम !)
पोपडे ह्या काळजाचे
वेदनांनी सारवावे (सारवावेत)
(वेगळी, सर्वस्वी नवीन कल्पना...छानच !)
उपकार आसवांचे ... हसतो अजूनही मी
आभार जीवनाचे.... जगतो अजूनही मी
मद्यालयात जातो, मी सांजवेळ होता
गहिर्या नशेतही तुज, स्मरतो अजूनही मी
मज चेहराच हसरा, आहे असा मिळाला
त्या चेहर्यात माझ्या, दडतो अजूनही मी
माझी-तुझी कहाणी सरली अजून कोठे ?
त्या आसवात तुझिया, झरतो अजूनही मी
दिन चालले असे अन वय वाढते असे हे
तू भेटता परंतू... चळतो अजूनही मी
मी जसा भेटतो तसा आहे
मीच माझाच आरसा आहे