...कोठे जाऊ?





...कोठे जाऊ?


मज नको नको झाला शब्दच्छल... कोठे जाऊ ?
अर्थ शोधतो मी माझा चपखल...कोठे जाऊ ?


नेमके कुणाचे ऐकावे, समजेना काही...
मज दिशा दहाही म्हणती `चल, चल...`कोठे जाऊ ?


चेहरे नवे हे...नाही ओळख कोणाशीही...
राहिली न ती तेव्हाची मैफल...कोठे जाऊ ?


आठवे न काही केल्या वळण मलाही माझे...
मी उभाच एका जागी हतबल...कोठे जाऊ ?


आटपून आटोपेना...आग कशी अश्रूंची...
आवरू कसा मी हा वडवानल...कोठे जाऊ ?


जायचे मलाही येथून परत त्या काठाला...
ऐकतो, अता तेथेही दलदल...कोठे जाऊ ?


टोकदार काटे येथे...धगधग ज्वाळा तेथे...
घेउनी फुले मी माझी कोमल...कोठे जाऊ ?


ऐकवे न एकांता, आकांत तुझा एकाकी...
सोसवे न  मौनाचा कोलाहल...कोठे जाऊ ?


एकटाच मी कोठे...? आहे कविता सांगाती...
भोवती खुळ्या शब्दांची दंगल...कोठे जाऊ ?


शेवटी उतारा आहे वत्सल त्या मृत्यूचा...
मज पचे न जन्माचे हालाहल...कोठे जाऊ?


- प्रदीप कुलकर्णी




गझल: 

प्रतिसाद

 प्रदीप!
तुम लिखते रहो, हम पढते रहे
तो मजा जीने का और भी आता है

ऐकवे न एकांता, आकांत तुझा एकाकी...
सोसवे न  मौनाचा कोलाहल...कोठे जाऊ ?
एकटाच मी कोठे...? आहे कविता सांगाती...
भोवती खुळ्या शब्दांची दंगल...कोठे जाऊ ?
---- गझल व खास करून हे शेर अप्रतिम!

जयन्ता५२

सुरेख गझल. कोलाहल, दंगल अतिशय आवडले. जयंतरावांशी सहमत.

दलदल आणि शेवटचे ३ शेर हे विशेष आवडले प्रदीपजी!
-- पुलस्ति.

म्हणतो.
प्रदिप, अप्रतिम गझल... सगळेच शेर आवडले.

विश्वास

प्रदीप,
सुंदर गझल.. काफिये आणि रदीफ दोन्ही अतिशय वेगळे असूनही गझल अगदी सहज जुळून आली आहे.
आवरू कसा मी हा वडवानल...कोठे जाऊ ?
हा मिसरा, तसेच मक्ता, मौनाचा कोलाहल - सगळेच चपखल...
- कुमार

बहोत बहोत बहोत अच्छे !
यासाठीच तर आपली गझल हवी असते.
मज नको नको झाला शब्दच्छल... कोठे जाऊ ?
अर्थ शोधतो मी माझा चपखल...कोठे जाऊ ?

टोकदार काटे येथे...धगधग ज्वाळा तेथे...
घेउनी फुले मी माझी कोमल...कोठे जाऊ ?

ऐकवे न एकांता, आकांत तुझा एकाकी...
सोसवे न  मौनाचा कोलाहल...कोठे जाऊ ? ...शिवाय दंगल हे आवडले...
प्रा. डॉ . संतोष कुलकर्णी, चैत्रबन , श्याम सोसायटी, येरमेनगरजवळ, उदगीर जि. लातूर ४१३ ५१७ दूरभाष : ०२३८५-२५८०४६ (नि) २५८७५६ (का) भ्रमणध्वनी ९४२२६५७८५०