सारे वसंत...
सारे वसंत मजला छळू लागले
ऐकेक पान माझे गळू लागले
कोठेच रंग नाही मनासारखा
दु:खात सौख्य आहे कळू लागले
सांगा कुणी मला मी कसा सावरु
आधारस्तंभ सारे ढळू लागले
आता नवीन कोठे मरण राहिले
आयुष्य रोज येथे दळू लागले
हासून जीवनाशी जरा बोलता
ईर्शेत लोक सारे जळू लागले
हाका कुणास देऊ अता शेवटी
सारेच ऐनवेळी पळू लागले
गझल:
प्रतिसाद
कैलास
शुक्र, 19/11/2010 - 18:34
Permalink
वाहवा..... पुन्हा वाचून आनंद
वाहवा..... पुन्हा वाचून आनंद झाला. चांगली गझल.
शाम
शुक्र, 19/11/2010 - 20:13
Permalink
मतला...खूप सुंदर!!!!!
मतला...खूप सुंदर!!!!!
बहर
बुध, 24/11/2010 - 09:20
Permalink
छान झाली आहे गझल
छान झाली आहे गझल विद्यानंदजी... क्या बात है.
मिलिन्द हिवराले
बुध, 09/02/2011 - 19:42
Permalink
वाहवा! गझल आवडली.
वाहवा! गझल आवडली. शुभेच्छा...
मयुरेश साने
बुध, 09/02/2011 - 23:37
Permalink
हासून जीवनाशी जरा
हासून जीवनाशी जरा बोलता
ईर्शेत लोक सारे जळू लागले
वाहवा .. हा शेर तर खासच...
बेफिकीर
मंगळ, 15/02/2011 - 19:14
Permalink
आशय आवडला पण नीट म्हणता आली
आशय आवडला पण नीट म्हणता आली नाही. पुन्हा प्रयत्न करून पाहतो.
धन्यवाद !
विद्यानंद हाडके
बुध, 16/02/2011 - 10:58
Permalink
धन्यवाद !
धन्यवाद ! मित्रांनो...
बेफिकिरजी, माझेच प्रयत्न कमी पडले असतील...
मार्गदर्शन असु द्या.....