जुने पेच ते.....

विसंबू नको, ना दिव्यांचा भरवसा..
दिलासा दिला हा, मला काजव्याने!

मला एकही शब्द सुचला न तेव्हा...
(कसे व्यक्त केलेस तू हुंदक्याने???)

बरे ताट माझे, रिकामेच होते..
किती दु:ख हे वाढले वाढप्याने!!

बहर येत होते... बहर जात होते...
फुलांनाच नाकारले..ताटव्याने!!!

चारही शेर भावले. अप्रतिम!

बरे ताट माझे, रिकामेच होते..
किती दु:ख हे वाढले वाढप्याने!!
वा.....

वाढप्याचा शेर मस्त आहे.
मक्ताही आवडला.

पुलेशु.

मला एकही शब्द सुचला न तेव्हा...
(कसे व्यक्त केलेस तू हुंदक्याने???)

बरे ताट माझे, रिकामेच होते..
किती दु:ख हे वाढले वाढप्याने!!

हे दोनही शेर पार आवडले, मस्त

गझल आवडली..

अतिशय सुंदर रचना...

फक्त...
असे मृत्यूचा शाप ह्या मीलनाला...
तरी का जळाले..पतंगे थव्याने??

हा शेर वाचताना, यातील प्रश्नार्थक दुसरया ओळिमुळे हा paradox पद्धतीचा वाटतो पण आशय paradox वाटत नाही.
मला सुचलेला हा बदल

असे मृत्यूचा शाप ह्या मीलनाला...
म्हणोनि जळाले, हे पतंगे थव्याने...

चूकभूल क्षमस्व
योगेश घाडिगावकर

मला एकही शब्द सुचला न तेव्हा...
(कसे व्यक्त केलेस तू हुंदक्याने???)

बरे ताट माझे, रिकामेच होते..
किती दु:ख हे वाढले वाढप्याने!!

हे दोन्ही शेर खुप छान आहेत.

विसंबू नको, ना दिव्यांचा भरवसा..
दिलासा दिला हा, मला काजव्याने!

असाच एक शेर मी खुप अगोदर लिहून ठेवला होता.तो असा...

तमाच्यापुढे मीच अंधारताना
दिली वेगळी मज दिशा काजव्याने

हा फक्त एकच...तुम्ही अख्खी गझल लिहिलीत वा.....

एकंदर रचना चांगली आहे. अलामतीवर लक्ष द्या. अशावेळी जमीन मोकळी करणारा एखादा मतला लिहितात.