दु:ख माझे सोबती !

दु:ख माझे सोबती !

तू बिलोरी वेदनांची लालसा आहे !
मी नकोशा चेहर्‍यांचा आरसा आहे !

सज्जनांना लाभलाहो न्याय हा अंती
मी भिकारी लक्तरांचा वारसा आहे !

पुंडलीका वीट देवा तू नको मांडू
विठ्ठलाची आस कोठे माणसा आहे ?

फास घ्याया लागले ते वीर जे होते
का निखारा थंड आता कोळसा आहे ?

बोलली तू 'सोड आता गाव हे माझे ! '
मी तसा सोडून दुनिया छानसा आहे !

दु:ख माझे सोबती अन् सोयरे होते
पण सुखाचा घाव आता खोलसा आहे !

प्रशांत वेळापुरे