सुरेश भटांची गझल

चंद्र राहिला नाही भाबड्या चकोरांचा
चांदण्यावरी ताबा आजकाल चोरांचा

कुठलेच फूल आता मजला पसंत नाही
कळते मला अरे हा माझा वसंत नाही

शेवटी वेदमंत्रांनी अन्याय एवढा केला
मशहूर ज्ञानया झाला....गोठ्यातच जगला हेला

सूर्य केव्हाच अंधारला यार हो
या, नवा सूर्य आणू चला यार हो

सोडताना प्राण त्यांना मी कुठे बोलावले?
खातरी झाली न त्याची.. ते घरी डोकावले!