खेळ

तुम्ही काय पाहिलेत मला माहित नाही. तुम्हाला मतल्यातील माकडे दिसली मग मदारीची परिस्थिती का नाही कळाली? तुम्ही जो शेर म्हणून सुचविला आहे तो मूळ कल्पनेलाच धक्का लावणारा आहे. सगळ्याच गोष्टी रूपकात्मक नसतात.
तुम्ही कधी माकडांचा खेळ रस्त्यावर पाहिला आहे का? मदारीला भेटला आहात का? एक माणूस म्हणून त्याच्याशी बोलला आहत का? मी भेटलोय म्हणून सांगतो. खेळ संपला की माकडांकरवी हा मदारी थाळी फिरवितो. काही लोक देतात तर काही थाळी समोर आली की पसार होतात. कष्ट करूनही सहजी मिळत नाही, भीक मागावी लागते. माणूसच माणसाला भिकारी बनवितो हा संदेश.

कलोअ चूभूद्याघ्या

भूषण...
आपला प्रतिसाद :
माप घेऊनी चला काही मणांचे
रोज पिकती तोलण्या अश्रू शिवारी
हा शेर फार आवडला.
याबद्दल मनापासून धन्यवाद.
आपला प्रतिसाद : 'रीड बिटवीन द लाईन्स' स्वरुपाची! चांगली गझल!
आपणही याचा विचार करता हे पाहून बरे वाटले. पण यातून गैरअर्थ कोणी काढू नये.

मी कुणावरही वैयक्तिक शेरेबाजी करीत नाही. तसेच आपल्या रोजच्या पाहण्यातील गोष्टी काव्यात येतातच. रामायणात राम येतो तसा रावणही येणारच.  पण यातून गैरअर्थ कोणी काढू नये.

कलोअ चूभूद्याघ्या

जर रूपकात्मक घ्यायचे झाले तर मतल्यातील आणखी एक अर्थ... (मदारी उवाच)
प्रत्येक प्रौढ माणूस हा मदारीच असतो. आपल्या तालावर घरातील इतरांना वागायला लावतो. बालकावस्थेत सर्वच माकडाप्रमाणे असतात. म्हातारपणी मागवे लागते. आपण कोणावरतरी अवलंबून असतो म्हणून भिकारी.
कुणाला मानवेल कुणाला नाही. सरळसोट अर्थ घेतला तरी हरकत नाही. माणूसच माणसाला भिकारी बनवितो हा संदेश.

कलोअ चूभूद्याघ्या