सूर्य माझ्या मागुनी येणार होता
जाहलेला जो कपाळी वार होता
तोच माझा मानलेला यार होता
घोषणा जो मागच्या विसरुन गेला
तो नवी आश्वासने देणार होता
हार माझी हीच त्याची जीत व्हावी
आज तो माझ्यापुढे जाणार होता
धूळ उडते चेहऱ्याच्या वाळवंटी
अश्रु माझा पापण्यांवर स्वार होता
दूषणांचे श्लोक त्याने वाचलेले
आजला तो आरत्या गाणार होता
आज ही खटला पुन्हा रेंगाळला तो
कालचा ज्याचा फैसला होणार होता
घेतले चंद्रास मग मी सोबतीला
सूर्य माझ्या मागुनी येणार होता
सोडली तू साथ माझी ठीक झाले
काय हा वेडा कवी देणार होता
गझल:
प्रतिसाद
ह बा
शुक्र, 13/08/2010 - 12:04
Permalink
मक्ता मस्तच. गझल छानच. अश्रू
मक्ता मस्तच. गझल छानच.
अश्रू माझा पापण्यांवर स्वार होता >>> इथे काही मात्रांचा घोळ आहे का?
गंगाधर मुटे
शुक्र, 13/08/2010 - 13:09
Permalink
छान गझल.
छान गझल.
कैलास
शुक्र, 13/08/2010 - 22:51
Permalink
छान गझल कैलास राव.. आज ही
छान गझल कैलास राव..
आज ही खटला पुन्हा रेंगाळला तो
कालचा ज्याचा फैसला होणार होता
इथे दुसर्या मिसर्यात ''काल ज्याचा फैसला होणार होता'' असे हवेय.
पुलेशु.
डॉ.कैलास
ज्ञानेश.
शनि, 14/08/2010 - 00:15
Permalink
सुरेख गझल. सोडली तू साथ माझी
सुरेख गझल.
सोडली तू साथ माझी ठीक झाले
काय हा वेडा कवी देणार होता
अत्यंत आवडला हा शेर. याच अर्थाचा एक उर्दू शेर आहे, जो मला आत्ता आठवत नाहीये.
चित्तदा सांगू शकतील कदाचित. असो.
पुलेशु.
निलेश कालुवाला
शनि, 14/08/2010 - 11:32
Permalink
घेतले चंद्रास मग मी
घेतले चंद्रास मग मी सोबतीला
सूर्य माझ्या मागुनी येणार होता....आशय आवडला.
सोडली तू साथ माझी ठीक झाले
काय हा वेडा कवी देणार होता.....एकदम सुरेख.
गझल आवडली.
कैलास गांधी
शनि, 14/08/2010 - 11:44
Permalink
आज ही खटला पुन्हा रेंगाळला
आज ही खटला पुन्हा रेंगाळला तो
कालचा ज्याचा फैसला होणार होता
हा शेर
आज ही खटला पुन्हा रेंगाळला तो
काल ज्याचा फैसला होणार होता
असा वाचावा...
ह बा, गंगाधर मुटे, ज्ञानेश. निलेश कालुवाला धन्यवाद!!
कैलासजी...खुप खुप धन्यवाद ...तुमच्यामुळे रचना सफाईदार झाली.
आणी प्रकाशित होवू शकली...
आनंदयात्री
मंगळ, 17/08/2010 - 22:29
Permalink
सूर्य आणि घोषणा
सूर्य आणि घोषणा आवडले..
कपाळावरचा वार हाच मानलेला यार होता? अर्थ नाही कळला याचा...
स्नेहदर्शन
बुध, 18/08/2010 - 17:18
Permalink
आपण फार --तो,जो, हा ....
आपण फार --तो,जो, हा .... वापरले आहेत,
रचना कमजोर वाटते,
मला वाटते शक्य झाल्यास अशी रचना टाळावी
स्नेहदर्शन
बुध, 18/08/2010 - 17:25
Permalink
घेतले चंद्रास मग मी
घेतले चंद्रास मग मी सोबतीला
सूर्य माझ्या मागुनी येणार होता..
काळोख सोबतीला घेवुन मी निघालो
लाजून सुर्य आता मागून येत आहे....डबीर सर,
कल्पना सारखी वाटते ,
चित्तदा यावर आपले बोलणे काय?
स्नेहदर्शन
गुरु, 19/08/2010 - 11:42
Permalink
घेतले चंद्रास मग मी
घेतले चंद्रास मग मी सोबतीला
सूर्य माझ्या मागुनी येणार होता..
काळोख सोबतीला घेवुन मी निघालो
लाजून सुर्य आता मागून येत आहे....डबीर सर,
कल्पना सारखी वाटते ,
चित्तदा यावर आपले बोलणे काय?
मला उत्तर हवे आहे.
चित्तरंजन भट
गुरु, 19/08/2010 - 12:40
Permalink
जाहलेला जो कपाळी वार होता तोच
जाहलेला जो कपाळी वार होता
तोच माझा मानलेला यार होता
जे घाव खोल गेले ते यार मानिले मी ह्या कविवर्य सुरेश भटांच्या ओळीची आठवण झाली. अशा कल्पनांचे ह्या गझलेत पुनरागमन झालेले दिसते. ते नक्कीच टाळायला हवे. ज्ञानेश म्हणतात तो शेर मलाही वाचल्यासारखा वाटतो आहे पण आठवत नाही आहे. (आपल्याला आठवल्या नाही तरी इतरांना आठवणार नाहीत असेही नाही. ;) )
स्नेहदर्शन ह्यांनी डबिरांचा जो शेर सांगितला आहे त्यातली खालची ओळ तर फारच जवळची आहे. असो.
हे प्रयत्नपूर्वक टाळायला हवे, ह्याबाबत फार जागरूक असायला हवे असे वाटते. काही शब्दसमूह सारखे असू शकतात. पण शब्दसमूह आणि कल्पना दोहोंत साम्य नकोच.
कैलास गांधी
गुरु, 19/08/2010 - 16:40
Permalink
चित्तदा.. जे घाव खोल गेले ते
चित्तदा..
जे घाव खोल गेले ते यार मानिले मी
हि रचना मि खरोखर वाचलेली नव्हती...योगायोगाने साम्य आले आहे.
यापुढे नक्किच टाळीन...
घेतले चंद्रास मग मी सोबतीला
सूर्य माझ्या मागुनी येणार होता..
यामध्ये कवीचा 'नाइलाज' आहे ( असहायता )खरेतर कवीला सूर्यास सोबत घेवुन जायचे होते. पण नाही म्हणुन चंद्र घेतला. सुर्य त्याच्या सवडीने येणार आहे...असा अर्थ घेवुन लिहीला आहे...
काळोख सोबतीला घेवुन मी निघालो
लाजून सुर्य आता मागून येत आहे....डबीर सर
हि प्रचंड तगडी रचना आहे. जास्त भिड्ते ...कारण
या रचनेत सुर्य नाइलाज म्हणुन कवीच्या मागोमाग येत आहे असा अर्थ आहे ना?
अशा दोन वेगवेगळ्या कल्पना वाटल्या..म्हणुन लिहिला आहे...काही शब्द सारखे झालेत नक्कीच
असे लिहु नये का? यावर मार्गदर्शन व्हावे...मला पुढे टाळ्ता येईल...धन्यवाद..!!