फारसा वाटेत नाही आमचा वाडा

रक्तदाबाची जराशी चाचणी घेऊ
एकदा माझ्यासमोरी घाल अंबाडा

अप्रतिम.....

डॉ.कैलास गायकवाड

फारसा वाटेत नाही आमचा वाडा
पण तरी रुंदीकरण करताय तर पाडा
यात काही कमी आहे असे वाटते.

काय जाणे त्या जुन्या वस्तू कुठे गेल्या?
राहिला नाही अता भिंतीस कोनाडा
व्वा! (फारच माझ्या जुन्या घराची आठवण झाली....)

फारसा वाटेत नाही आमचा वाडा
पण तरी रुंदीकरण करताय तर पाडा

काय जाणे त्या जुन्या वस्तू कुठे गेल्या?
राहिला नाही अता भिंतीस कोनाडा

हे दोन्ही शेर सुरेख आहेत !

रक्तदाबाची जराशी चाचणी घेऊ
एकदा माझ्यासमोरी घाल अंबाडा
हे पण छान आहे. अर्थात आजकालच्या किती मुलांना (आणि मुलींनाही) 'अंबाडा' प्रकार माहिती आहे, कोण जाणे!

वा वा
फारसा वाटेत नाही आमचा वाडा
पण तरी रुंदीकरण करताय तर पाडा

मस्त. हा शेर फार आवडला. अंबाडा प्रकार सध्या सिनेमात तरी बघायला मिळतो पुढे काय होईल माहिती नाही.( असे वापरात नाहीत, कदाचित कळ्णार नाहीत असे वाटले तरी शब्द जरूर वापरावेत, निदान अर्थ शोधण्याची तरी कुणी तसदी घेईल असे मला तरी वाटते.)

मतला सुंदर आणि प्रचंड ओघवता आहे. तुमच्या मनात अनेक कल्पनांमुळे माजणारा गोंधळ आजकाल तुमच्या रचनेमधे डोकावत नाही ही खूपच आश्वासक बाब आहे. मी खूप जवळून तुमची प्रगती बघत आलो आहे. चित्तरंजन म्हणतो त्यानुसार तुमच्या रचनेमधे स्वतःचे विचार दिसतात हे मलाही जाणवले आहे. कविता नावाच्या जनावराच्या आहारी जाण्याऐवजी थोडेसे थांबून लिहीत राहिलात तर मराठी गझल मधे काही बावनकशी रचना जमा होतील ह्यात मला शंका वाटत नाही. वरील गझल मधले

फारसा वाटेत नाही आमचा वाडा
पण तरी रुंदीकरण करताय तर पाडा

गप्प बसण्याने कुणाला कीव येते का?
ओरडा, भोकाड पसरा, पायही झाडा

काय जाणे त्या जुन्या वस्तू कुठे गेल्या?
राहिला नाही अता भिंतीस कोनाडा

हे शेर सर्वाधिक आवडले. (काही अनावश्यकही वाटले ) . पण एकूणच स्वच्छ झाली आहे ही रचना.

शुभेच्छा

गप्प बसण्याने कुणाला कीव येते का?
ओरडा, भोकाड पसरा, पायही झाडा
वा!

काय जाणे त्या जुन्या वस्तू कुठे गेल्या?
राहिला नाही अता भिंतीस कोनाडा
वाव्वा!

माल यालाही नकोसा आणि त्यालाही
जीवनाचा न्यायचा आता कुठे गाडा?
..हा जास्त आवडला.

मला माझे विचार सुचतात किंवा माझ्या ओळी सुचतात
ह्याचा अर्थ असा की कवी जसा आहे तसा त्याच्या ओळीतून दिसणे. किंवा वेगळेपणा दिसणे. अशा सुचत असल्यास ती जमेची बाजू. पण ही एकच बाजू आहे. ज्याप्रमाणे सकस, पौष्टिक आहार मिळूनही अनेक मुलं मरतुकडीच राहतात, अन्न त्यांच्या शरीराला लागत नाही, तसेच काहीसे काही कवींच्या शेराबाबत होते.

बेफिकीर,
फारसा वाटेत नाही आमचा वाडा
पण तरी रुंदीकरण करताय तर पाडा
या द्विपदीत पहिली ओळ एकदमच भाव खाऊन जाते. तशी दुसरी वाटली नाही. तुम्हाला काय म्हणायचे आहे ते समजत आहे. पण पहिली ओळ जी अपेक्षा वाढवते ती दुसरी ओळ पूर्ण करीत नाही असे वाटले. असो. नेहमीप्रमाणेच माझे वाक्य :- शेवटी निर्णय गझलकाराचाच.

खुप आवडली. रुंदीकरण आवडले.

वैभवजी,
' कविता नावाच्या जनावराच्या आहारी'
हे काही कळले नाही.
लोभ असावा.

अनिल रत्नाकरना म्हणतात,
"कविता नावाच्या जनावराच्या आहारी'
हे काही कळले नाही ?.
कसे शक्य आहे ? मी समजावतो .
एक कवि आहे . तो लिहितो. दोन ओळींचा शेवटचा शब्द पूर्ण होण्याअगोदर त्याला कळते की अरेच्च्य्या , कविता माझ्याबरोबर व मी कवितेबरोबर आहे . परंतु मला गझलकार म्हणवण्यात स्वारस्य आहे . बस इथेच तो ले़खणी सरसावतो व खालील प्रकारांपैकी एक करतो :
अ) बालीशणा
ब) किळसवाणेपणा
नाही कळलं ?
पहातर त्यांचे काव्य वैभव :

परवा परवा गुणगुणायची .. आता कण्हते अक्षरश:
माझ्या डोळ्यांदेखत माझी कविता झाली म्हातारी

कुठल्याशा आजाराने तोंडाची चव गेली आहे
शब्दांच्या वासानेही मौनाला येते ओकारी
अ) बालीशणा--------म्हातारी
ब) किळसवाणेपणा .....ओकारी

काव्यत मरणे, म्हातारी , ओकारी , हे शब्द टाळावेत . घातलेच असतील तर त्या ओळीचा आशय / अर्थ असा असावा की त्यामुळे ते वाचकाचा मुड बिघडता कामा नये. परंतु हे कविता करतांना हं . गझल लिहितांना , म्हणजेच कवितेची गझल करतांना , असे शब्द शोधावेत .
समजले साहेब ?
आधुनिक दादा ( जोशी )म्हणतात : गझलकार एक चांगला कवि , बालीशपणा व किळसवाणेपणा ह्या गुणांनी युक्त , असावा लागतो.