सुतक

सुतक बरोबर की सूतक?
उंबर्‍याला काय त्याचे
कोण येते कोण जाते

असं असतं तर??

"सूतक" बरोबर आहे.
गझल आवडली! तोड नाते आणि उंबराचा शेर मस्तच आहे!!
-- पुलस्ति.

गझल मस्त आहे, आभाळा.
पण "सुतक" मधला सु र्‍हस्व हे नक्की!
सुत = मुलगा / पुत्र
सूत = धागा किंवा सूत = घोडे सांभाळणारा. (सूतपुत्र कर्ण)
सुत जे करतो ते = सुतक ?
असो. बाकी -
उंबर्‍याला सुतक नाही...
कोण येते कोण जाते? - हे ही छानच!
 
 

 बोलीभाषेत याला सुतुक म्हणतात ,त्यामुळे ह्रस्व दीर्घ बदलल्याने फरक पडत नाही.शिवाय कविता आणि  प्रुफरिडिंग या दोन स्वतंत्र गोष्टी आहेत.

उंबर्‍याला काय सूतक?
कोण येते, कोण जाते?
सुंदर !

आभाळ,
'छोटी बहर' आवडली.

रोज ओवी कोण गाते?  - हा मिसरा अप्रतिम.
नित्य दळते धूळ जाते .. धुळीनं थोडी निराशा केली. मला दुसरा समर्पक शब्द मात्र मिळत नाहीये.  मात्र दळते नित्य जाते असं केलं तर?
आसवांच्या मुद्दलीचे
मी उघडतो रोज खाते - हा शेर आवडला. मुद्दल पुल्लिंगी असतं (मुद्दलाचे हवं होतं), असं वाटलं.
उंबर्‍याला काय सूतक?
कोण येते, कोण जाते? - वा! वा! वा!
- कुमार

वा आभाळा. छोट्या वृत्तातील छान ग़ज़ल.
उंबर्‍याला काय सूतक?
कोण येते, कोण जाते?
वा.

उशीरा प्रतिसाद दिल्याबद्दल आधी दिलगिरी व्यक्त करतो. गझल सुंदर आहे, सफाईदार आहे.

सुतकाबद्दल म्हणाल तर अर्थावर आघात न करता कवीला शुद्धलेखनाचे नियम सहज पाळता येत असल्यास जरूर प्रयत्न करावा, असे माझे मत आहे.

भूत दळते नित्य जाते... किंवा गात फिरते नित्य जाते.
आपली एक सुचवण!

आभाळा, कांही गैरसमज झालेला दिसतोय.
भूत म्हणजे ते पांढरे, तरंगणारे, मानगुटीवर बसणारे नव्हे...
भूत म्हणजे भूतकाळ  - मनात तरंगणारा, हृदयात घर(घरघरही) करणारा!
असो...

'गात फिरते नित्य जाते' हा बदल आवडला.
 पण उला मिसर्‍यात 'गाते' हा काफिया आल्याने ..पुन्हा सानी मिसर्‍यात 'गात फिरते...' कसे वाटेल??
माझ्या मते पुनरुक्तीने शेर अधिक परिणामकारक होत असेल तर बिनदिक्कतपणे पुनरुक्ती करावी.