अंदाज : डॉ. श्रीकृष्ण राऊत
चिखलात खोल फसले सगळेच पाय आता;
मातीस सापडेना काही उपाय आता.
सौंदर्य आपले ती सांभाळते असे की,
नाहीच लेकराला पाजीत माय आता!
टपलेत भोवताली चारीकडून बोके;
सांगा कुण्या खुबीने वाचेल साय आता?
वात्सल्य कोणते हे आहे मला कळेना;
ही वासरास खाते दररोज गाय आता.
आक्रोश उंच जाता आकाश कंप पावे;
अंदाज येत नाही होईल काय आता.
********************************************
http://mazigazalmarathi.blogspot.com
********************************************
गझल:
प्रतिसाद
क्रान्ति
रवि, 24/05/2009 - 22:30
Permalink
अस्वस्थ
करणारी गझल खासच!
आक्रोश उंच जाता आकाश कंप पावे;
अंदाज येत नाही होईल काय आता.
जबरदस्त!
क्रान्ति {रोज सकाळी असे काहि वाचावे सुंदर | अवघे जीवन भरून जावे आनंदाने!}
दशरथयादव
सोम, 25/05/2009 - 14:46
Permalink
छानच...... सौं
छानच......
सौंदर्य आपले ती सांभाळते असे की,
नाहीच लेकराला पाजीत माय आता!
टपलेत भोवताली चारीकडून बोके;
सांगा कुण्या खुबीने वाचेल साय आता?
वात्सल्य कोणते हे आहे मला कळेना;
ही वासरास खाते दररोज गाय आता.
आक्रोश उंच जाता आकाश कंप पावे;
अंदाज येत नाही होईल काय आता.
मानस६
बुध, 27/05/2009 - 04:46
Permalink
नाहीच लेकराला पाजीत माय आता!.
सौंदर्य आपले ती सांभाळते असे की,
नाहीच लेकराला पाजीत माय आता!..वा वा... विदारक वस्तुस्थिती सांगितलीय
-मानस६
चित्तरंजन भट
शुक्र, 05/06/2009 - 10:42
Permalink
अंदाज येत नाही होईल काय आता
आक्रोश उंच जाता आकाश कंप पावे;
अंदाज येत नाही होईल काय आता
वा.. साय, माय, गायदेखील अगदी दणदणीत दाद घेतील असेच शेर आहेत.