वारसा
घाव घालुन मीठ त्यावर चोळण्याचा
हाच होता रोख त्याच्या बोलण्याचा
क्रूरतेला राहिली सीमा न काही
छंद त्याला सावजाशी खेळण्याचा
मंदिराची देणगी ही लाच 'त्या'ला,
की तराजू पापपुण्ये तोलण्याचा?
जीवघेणा खेळ आता सोड वेड्या,
कोवळ्या, ताज्या कळ्यांना जाळण्याचा
उंच जाताना न होते भान याचे,
झोकही जाईल फिरत्या पाळण्याचा!
"आज मी कामात आहे, तू उद्या ये"
रोजचा त्याचा बहाणा, टाळण्याचा
तू नको घेऊस ध्यानी, मीच घेते
वारसा खाणाखुणा सांभाळण्याचा!
गझल:
प्रतिसाद
अजय अनंत जोशी
बुध, 20/05/2009 - 11:01
Permalink
सुंदर
सुंदरच.
कलोअ चूभूद्याघ्या
मानस६
बुध, 20/05/2009 - 21:28
Permalink
उंच जाताना
उंच जाताना न होते भान याचे,
झोकही जाईल फिरत्या पाळण्याचा!.. वा वा!
तू नको घेऊस ध्यानी, मीच घेते
वारसा खाणाखुणा सांभाळण्याचा!.. बहोत बढिया!
चांगली गझल!
-मानस६
पुलस्ति
गुरु, 21/05/2009 - 20:26
Permalink
झोक
झोक शेर फार आवडला!
दशरथयादव
शुक्र, 22/05/2009 - 18:28
Permalink
शेर
शेर आवडले
क्रूरतेला राहिली सीमा न काही
छंद त्याला सावजाशी खेळण्याचा
उंच जाताना न होते भान याचे,
झोकही जाईल फिरत्या पाळण्याचा!
"आज मी कामात आहे, तू उद्या ये"
रोजचा त्याचा बहाणा, टाळण्याचा
तू नको घेऊस ध्यानी, मीच घेते
वारसा खाणाखुणा सांभाळण्याचा!