झेंडा

खिन्न तांबड्या क्षितिजावरती मूक काळिमा पसरत जातो
आठवणींच्या दोराला मग रिता पोहरा लटकत जातो
ह्या ओळी खूप आवडल्या. विसुनाना तुम्ही वाचकांपाशी यायला हवे आणि वाचकांनीही तुमच्यापाशी जायला हवे.

नाही तारा, नसे हिराही - आगळ्याच त्या अंतर्ज्योती
अशनी माझा जिवंत झाला - पहा लयाला चमकत जातो


उकंड्यातल्या फडक्याला त्या मिंध्या चिंध्या ठिगळत जाती -
कुणा कळावे कशाकशाचा येथे झेंडा फडकत जातो?
                                 *******
भन्नाट  गझल ! अर्थ अधिकच गडद ..

खिन्न तांबड्या क्षितिजावरती मूक काळिमा पसरत जातो
वरील ओळ अप्रतिमच!!!

खालील दोन ओळी ज्याना कळल्या त्याना साष्टांग दंडवत.

धरतीवर ज्या कोळपलेला कोंभ कोवळा टपकत जातो

उकंड्यातल्या फडक्याला त्या मिंध्या चिंध्या ठिगळत जाती