मी पाहिले उजळूनही...
मी पाहिले उजळूनही अन पाहिले निखळूनही
पण जाणले नाहीस तू लांबूनही , जवळूनही
मग शेवटी कळले मला होतो किती पाण्यात मी
पाणीच होतो शेवटी दर्यापरी उसळूनही
ह्या आसवांना एकदा शिक्षाच केली पाहिजे
उरतात का ओल्या स्मृती सा-या व्यथा निथळूनही
आयुष्यभर जगलो तुझ्या त्या मस्त बेतासारखा
होतो तुझ्या लक्षात मी कित्येकदा उधळूनही
तो वेगळा होता गुन्हा , ती वेगळी होती सजा
ती कैद नाही संपली त्या साखळ्या वितळूनही
तूर्तास हे गोंजारणे बाजूस राहू दे मना
मागेपुढे केव्हातरी जाईन मी हुरळूनही
आता तुम्हाला कोणते कारण जगाया द्यायचे?
नाही समाधानी तुम्ही माझे जिणे चघळूनही
-- वैभव जोशी
Taxonomy upgrade extras:
प्रतिसाद
भूषण कटककर
सोम, 03/11/2008 - 05:40
Permalink
छान गझल आहे.
छान गझल आहे. हल्ली मला 'ळ' हे अक्षर काफियात घ्यायची भीती वाटते. त्याला जु 'ळ' वा जु 'ळ' व म्हणतात. आपले अभिनंदन.
तूर्तास हे गोंजारणे बाजूस राहू दे मना
मागेपुढे केव्हातरी जाईन मी हुरळूनही
व्वा! सुंदर शेर.
तिलकधारीकाका
सोम, 03/11/2008 - 09:30
Permalink
माझे जिणे
माझे जिणे चघळूनही - उत्तम शेर आहे. खरोखर उत्तम शेर आहे. तसाचः
व्यथा निथळूनही हा एक उत्तम शेर आहे.
उधळूनही व वितळूनही मधे काय म्हणायचे आहे ते समजले नाही.
पुलस्ति
शुक्र, 07/11/2008 - 03:52
Permalink
वा वा!
उसळून, निथळून, हुरळून हे शेर फारच मस्त आहेत!!
अनंत ढवळे
शनि, 08/11/2008 - 10:16
Permalink
केंव्हातरी
तूर्तास हे गोंजारणे बाजूस राहू दे मना
मागेपुढे केव्हातरी जाईन मी हुरळूनही
व्वा !
प्रदीप कुलकर्णी
गुरु, 20/11/2008 - 23:43
Permalink
सुरेख...
ह्या आसवांना एकदा शिक्षाच केली पाहिजे
उरतात का ओल्या स्मृती सा-या व्यथा निथळूनही
सुरेख...
आयुष्यभर जगलो तुझ्या त्या मस्त बेतासारखा
होतो तुझ्या लक्षात मी कित्येकदा उधळूनही
मस्त...
फार फार आवडले हे शेर.
श्यामली
रवि, 11/01/2009 - 21:33
Permalink
क्या बात है!
क्या बात है ! मग शेवटी कळले मला होतो किती पाण्यात मी
पाणीच होतो शेवटी दर्यापरी उसळूनही>> उच्च
आनंदयात्री
शुक्र, 20/02/2009 - 18:20
Permalink
वाह....
अ...फ...ला...तू... न....
बस... फक्त वाचतच रहावी असं वाटतं...
अनिल
शनि, 11/04/2009 - 13:22
Permalink
वैभव जोशी
अतिशय मनाला छेद देतेय !