मिठाई

व्वा पुलस्ति! गझल छान आहे एकंदर. काही शेर ताकदीचे आहेत. एकंदर गझल आवडली.
भुकेजलेल्या पोरांचा शेर आवडला. मुळात भुकेलेली+कोमेजलेली = भुकेजलेली हा नवा शब्दप्रयोग आवडला :) या शेराच्या दुसर्‍या ओळीत 'किती दुकानातली कधीची शिळी मिठाई तशीच आहे' ऐवजी 'तरी दुकानातली कधीची शिळी मिठाई तशीच आहे' असा मामुली बदल केल्यास ओळ अधिक प्रभावी होईल असे वाटते (भिकार्‍यांची तशी अपेक्षा असली तरी दुसर्‍या ओळीतून मात्र अपेक्षाभंग आणि त्याचे दु:ख)
सावळी निळाई आणि विठाईचे शेरही छान झालेत; मात्र विटेला बिलगणे (?) खटकलेच. त्याऐवजी काही पर्यायी शब्दयोजना करता आल्यास उत्तम होईलसे वाटते.
मतला आणि दुसर्‍या शेराच्या दोन ओळींमधला परस्परसंबंध कमकुवत वाटतो; त्यातल्या त्यात मतल्यात जरा अधिकच! चू. भू. द्या. घ्या.
पुढील लेखनासाठी हार्दिक शुभेच्छा!
- चक्रपाणि जीवन चिटणीस

सगळेच शेर जमून आले आहेत. विठाई, मिठाई, निळाई विशेष. मिठाई आवडली.

गणेश धामोडकर ह्यांची मिठाई आठवली:
बंद कर तू नाकडोळे आपले
बंगल्यामध्ये मिठाई चालली

गझल अतिशय आवडली

बिलगण्याविषयी थोडेसे ः  :)
- खूप शोधाशोध केल्यानंतर आई एकदाची दिसली की लहान मुलाला अवर्णनीय आनंद होतो आणि ते आवेगाने तिला जाऊन बिलगते...

- प्रियकर आणि प्रेयसी निळ्या निळ्या चांदण्यात फिरायला गेले आहेत... गारवाही छान आहे... प्रियेच्या अंगभर गोड शिरशिरी पसरते आणि ती प्रियकरला हलकेच बिलगते...

- बाबांच्या कडेवर छोटू बसलाय... बाबांचे मित्र गप्पा संपवून निघालेत... दोन्ही हात ते छोटूच्या दिशेने पसरतात आणि त्याला आपल्याबरोबर (खोटं खोटं) घेऊन जाऊ इच्छितात.. पण छोटू दोन्ही हात बाबांच्या गळ्यात टाकून बाबांना पहिल्यापेक्षा अधिकच बिलगतो...

बिलगणे हा शब्दच मुळी कवळण्यासंदर्भातील अतिनिकटचे स्पर्शत्व दर्शवितो... अगदी सर्वांगाला सर्वांगाचा स्पर्श अपेक्षित नसला तरी एका देहाचा बराचसा भाग दुसऱ्या देहाला स्पर्शणे ही कृती बिलगणे या शब्दातून प्रतिबिंबित होत असते...
या निकषावर पुलस्ती यांनी ` विठाई `चा शेर घासून बघायला हरकत नाही...