गझल
Posted by मिल्या on Thursday, 22 November 2007
बोल प्रेमाचे तुझ्या ओठात होते
कोण जाणे काय पण पोटात होते
माणसाला दंश करता सर्प मेला
जहर इतके मानवी रक्तात होते
रंगता मैफल मनी तव आठवांची
हुंदक्यांची भैरवी मी गात होते
जाळते आयुष्य पळ पळ काळजाला
राख स्वप्नांची उरी दिन-रात होते
साठते पाण्यात शेवाळे जसे, ते
साचलेपण आपल्या नात्यात होते
जीवनाच्या चक्रव्यूहा भेदती जे
अंश का असले अता गर्भात होते?
गझल:
प्रतिसाद
समीर चव्हाण (not verified)
गुरु, 22/11/2007 - 15:30
Permalink
...
साठते पाण्यात शेवाळे जसे, ते
साचलेपण आपल्या नात्यात होते
व्वा!
पुलस्ति
शुक्र, 23/11/2007 - 21:48
Permalink
छान
राख आणि शेवाळ हे शेर सुंदर!
मिल्या
सोम, 26/11/2007 - 15:02
Permalink
धन्यवाद
समीर, पुलस्ती
खूप धन्यवाद
चित्तरंजन भट
शनि, 01/12/2007 - 01:43
Permalink
माझे मत
मिल्या, एकंदर गझल छान आहे. पण बांधणी अजून अधिक चांगली करता येईल, असे मला वाटते. पहिल्या २ शेरात नेहमीचे विचार, कल्पना आहेत. मांडणीही सपाट आहे. ३ रा शेर ओघवता आणि चांगला आहे. ४ थ्या शेरातली कल्पना फार चांगली आहे. पण त्यात शक्य झाल्यास अजून सफाई यायला हवी.
चक्रपाणि
शनि, 01/12/2007 - 14:23
Permalink
सहमत
चित्तंशी सहमत आहे.
- चक्रपाणि जीवन चिटणीस
प्रदीप कुलकर्णी
शनि, 01/12/2007 - 17:31
Permalink
वा...वा...
जाळते आयुष्य पळ पळ काळजाला
राख स्वप्नांची उरी दिन-रात होते ... छान...
साठते पाण्यात शेवाळे जसे, ते
साचलेपण आपल्या नात्यात होते ... वा...वा...
अनंत ढवळे
रवि, 02/12/2007 - 09:19
Permalink
चांगला मिसरा
साचलेपण आपल्या नात्यात होते
चांगला मिसरा आहे.. (पहिली ओळ थोडी संकेतवजा असेल तर मजा येईल ...)
मिल्या
रवि, 02/12/2007 - 16:40
Permalink
धन्यवाद
चित्त परत एकदा बहुमोल सुचना दिल्या बद्दल धन्यवाद...
चक्रपाणी, प्रदिप, अनंत खूप आभार