...मन माझे !
...मन माझे !
का उगीच तळमळते मन माझे ?
सारखेच मज छळते मन माझे !
दूर दूर पुनव फुले अवकाशी...
चांदण्यात दरवळते मन माझे !
ऐकशील सहजपणे जर केव्हा...
शांत शांत सळसळते मन माझे !
घाव घाव स्मरत बसे दिन-राती
एकटेच भळभळते मन माझे !
हे खरेच, दगड कधी बनतेही...
आसवांत विरघळते मन माझे !
ही उमेद वरवरची, थकलेली...
हे कळून मरगळते मन माझे !
घट्ट घट्ट पकड किती जगण्याची...
बंधनात वळवळते मन माझे !
हा बघून सतत खुला दरवाजा...
उंबऱ्यास अडखळते मन माझे !
हेच, हेच कळत कसे मज नाही...
का खरेच तुज कळते मन माझे ?
सांग तूच स्मरण असे कुठले ते...?
का तिथेच घुटमळते मन माझे ?
ये हळूच, अलगद ये हलक्याने...
सावकाश! डचमळते मन माझे !
आळ रोज मजवरती कसलेही...
रोज रोज चुरगळते मन माझे!
मी विचार भलभलते करतो का...?
...यामुळेच मग मळते मन माझे !!
- प्रदीप कुलकर्णी
गझल:
प्रतिसाद
विसुनाना
बुध, 19/09/2007 - 16:53
Permalink
उत्तम गझल
पुनःप्रकाशित केल्याबद्दल आभार.
कुलकर्णीसाहेब,
ऐकशील सहजपणे जर केव्हा...
शांत शांत सळसळते मन माझे !
हा बघून सतत खुला दरवाजा...
उंबऱ्यास अडखळते मन माझे !
ये हळूच, अलगद ये हलक्याने...
सावकाश! डचमळते मन माझे !
पुनःपुन्हा वाचूनही प्रत्येकवेळी तितकेच आवडतात.
कुमार जावडेकर
बुध, 19/09/2007 - 22:01
Permalink
वा!
प्रदीप,
गझल सुंदर आहे, पुन: प्रकाशित केल्याबद्दल धन्यवाद...
ये हळूच, अलगद ये हलक्याने...
सावकाश! डचमळते मन माझे !
आळ रोज मजवरती कसलेही...
रोज रोज चुरगळते मन माझे!
सुंदर!!!!!!!
- कुमार