कंठशोष
जगती चिवट अजूनी, का हाच दोष त्यांचा?
जाळून बाल्य करता का रक्तशोष त्यांचा?
का व्यर्थ फडफडावे? चिमटीत गुदमरावे?
सुरवंट रेंगणारे विणतीच कोष त्यांचा!
कळती तुम्हास सार्या खाणाखुणा इशारे
विरतो कड्याकपारी का कंठशोष त्यांचा?
समजून कोण घेते कोणास आज येथे
माझ्यावरी तरीही आहेच रोष त्यांचा!
सवयीनुसार त्यांनी संकल्प सोडले अन
सवयीनुसार चालू हा मंत्रघोष त्यांचा!
गझल:
प्रतिसाद
प्रदीप कुलकर्णी
बुध, 11/07/2007 - 11:44
Permalink
सुंदर....
समजून कोण घेते कोणास आज येथे
माझ्यावरी तरीही आहेच रोष त्यांचा!
फार छान...
प्रज्ञा
बुध, 11/07/2007 - 15:15
Permalink
सुंदर
समजून कोण घेते कोणास आज येथे
माझ्यावरी तरीही आहेच रोष त्यांचा!
हा शेर सुंदर आहे.
संतोष कुलकर्णी
बुध, 11/07/2007 - 18:46
Permalink
सुंदर
सुंदर गझल !
शब्दाचे एवढे भान गझलकारच सांभाळू शकतो हे खरे! काफिया असाच हवा. अगदी चपखल अलामतीसकट. षटकोनाचा म्हणजे षटकोनाचाच ष पाहिजे. सवलत नकोच.
मतल्यात ..हा काय दोष त्यांचा ...? असा प्रश्न अधिक स्पष्ट होईल. दुसरा शेर थोडा आणि तिसरा जरा जास्त धूसर वाटतो. बाकी शेर सुंदरच ! एकूण गझल सुंदरच. अभिनंदन!
संतोष कुलकर्णी
पुलस्ति
गुरु, 12/07/2007 - 07:17
Permalink
धन्यवाद.. आणि बदल
तुमच्या सूचनांवर विचार करून दोन शेरांमधे हे बदल केलेत.. बघा ठीक वाटताहेत का.
जगती चिवट अजूनी, हा काय दोष त्यांचा?
जाळून बाल्य करता का रक्तशोष त्यांचा?
कळती तुम्हास सार्या खाणाखुणा इशारे
ऐकू कसा न येई मग कंठशोष त्यांचा?
चित्तरंजन भट
शुक्र, 13/07/2007 - 17:50
Permalink
अगदी
हाच शेर आवडला. संतोष कुलकर्णी ह्यांच्या मताशी सहमत आहे. दुरुस्त्याही छान आहेत.
अजब
शुक्र, 13/07/2007 - 22:58
Permalink
आवडली
गजल आवडली. शेवटचा शेर विशेष.
कुमार जावडेकर
शुक्र, 20/07/2007 - 23:54
Permalink
सुंदर
पुलस्ति,
सुंदर गझल.. वा!
सुरवंट रेंगणारे विणतीच कोष त्यांचा! ... वा! किती वेगळी कल्पना!
सवयीनुसार त्यांनी संकल्प सोडले अन
सवयीनुसार चालू हा मंत्रघोष त्यांचा! - वा! मक्ता सर्वांत आवडला.
-कुमार