जीवन तेंव्हा भिजत राहते

शेवटचे दोन शेर चांगले वाटले. जखमांची कल्पना चांगली वाटली, पण तितकीशी परिणामकारकपणे राबवता आली नाही; धूसरच राहिली, असे वाटले. चू.भू.द्या.घ्या.

मला हवे ते कधीच कोणा कळले नाही
नको नको ते मला सारखे मिळत राहते

चांगली कल्पना...

मला हवे ते कधीच कोणा कळले नाही
नको नको ते मला सारखे मिळत राहते
वा वा!

जखमांनाही किती वेदना होत असावी ?
छान!

माझे दुखणे गझलांमधुनी निघत राहते
अश्रू होवुन जीवन तेंव्हा भिजत राहते
कल्पना जुनी पण छान.
पण... दुसर्‍यांदा का भिजले हे कळले नाही.

मला हवे ते कधीच कोणा कळले नाही
नको नको ते मला सारखे मिळत राहते

चांगली कल्पना...

>>> हेच म्हणतो...
पुलेशु