हॉटेल पॅराडाइज, पुणे. दि. १९.०१.०९ रात्री ११.३०

हा हा हा हा ! श्री गझलग्रस्त, जबरदस्त प्रतिसाद!
खरंच, आपण या तथाकथित गझलेतील त्रुटी बरोब्बर दाखवल्यात.
दंतमंजन सॉलीडच!
दहा रुपयात दोन कप होता चहा. परतही जायला आवडेल मला. पण यावेळेस तिचे अन माझ्या चहाचे पैसे मी देणार!
( चुकून ४ वेळा आपला प्रतिसाद आला आहे त्याबाबतीत काहीतरी करावेत अशी विनंती! कारण माझ्या रचनांना एकदम एवढे प्रतिसाद पहायची माझी सवय नाही ....  हा हा हा हा! )
काय ही मागासण्याध्ये पुढाकारी तुझी?
की पुढाकारीच माझी त्यामुळे मागासणे          - या शेराचा खुलासा!
ही भावनिक पुढाकारी अन मानसिक मागासलेपण आहे. मी पुर्वीचे सारे विसरून पुन्हा तिच्यापुढे हस्तांदोलनासाठी हात करतोय अन ती फक्त माझा अपमान होऊ नये म्हणुन कसातरी हात हातात देतीय. शेर जमला नाहीये हे मात्र खरे आहे.
आपण प्रतिसाद देताना शैलीमधे जरा बदल करायला हवे होतेत असे उगाच वाटले. ( पहा: मी नवगझलकार आहे हे आपल्याला माहीत असणे याचेच निदर्शक वाटते. )
माझ्यामते स्थलकालाचे भान असलेल्या गझला वास्तव असतात, पण तशी कदाचित ही रचना झाली नसावी. आपल्याला ही रचना पाहून मजा आली नाही यासाठी माफ करा. मला मात्र त्यादिवशी तिला भेटुन फार मजा आली. अजून तो प्रसंग मनातुन जात नाही.
आणखीन एक शेर तिच्यासाठी:
एक हस्तांदोलनाने धन्य झालो मी तुझ्या
जे तुझ्यासाठी असे बस हात हाती घासणे
 

सन्माननीय अर्चनाजी,
माझ्या तथाकथित क्षुल्लक रचनेच्या पोरकटपणामुळे आपल्याला आनंद मिळू शकला नाही याबद्दल मनापासून दिलगिरी व्यक्त करतो. श्री गझलग्रस्त यांचा प्रतिसाद चुकून ४ वेळा आला तो आता एकदाच दिसत आहे, तेव्हा तोही प्रॉब्लेम सुटला.
मात्र, एक विनंती, माझ्या रचनांवरून या साईटबाबतचे जजमेंट कृपया घेऊ नयेत. या साईटवर उत्तमोत्तम गझल आहेत हे सगळ्यांनाच ठाउक आहे.
आपल्या प्रतिसादाबद्द्ल धन्यवाद व एक दोन ओळी आपल्यालाही आवडल्या हे वाचून खरच आनंद झाला.
आपल्या माहितीसाठी - ( अर्थात, आपल्याला ते माहीत नाही असे उगाचच गृहीत धरून मी लिहित आहे ) - मनावर प्रभाव टाकणार्‍या गोष्टी घडल्या की विविध माणसे विविध पद्धतीने प्रतिक्रिया व्यक्त करतात. त्यापैकी कवी हे कविता करतात. जी घटना या रचनेमधे आहे ती माझ्या मनावर प्रभाव टाकणारी होती. मी माझ्या सर्वात आवडणार्‍या व्यक्तींपैकी एका व्यक्तीला भेटलो. त्याने माझ्या मनात जे आले त्यावर मी एक रचना केली. उत्स्फुर्तता हाही एक कवीचा गुण आहे असे माझे मत आहे. म्हणुनच माझ्यावर आरोप होतात की मी पाट्या टाकल्यासारख्या रचना करत बसतो. पण, माझ्या सर्व रचना या माझ्या मनाचे प्रतिबिंब आहेत. हे आपल्याला माझ्या 'तिलकधारी गप्प हो', 'ळ ची जुळवाजुळव', 'आणखी एक सपाट गझल','विनय का सोडलाहे मोगर्‍याने' या रचना वाचून पटायला हरकत नाही. तसेच माझ्या 'थोडासा', 'काय या छातीत श्वासाला मिळे' अन 'अलामत सोड चिंता तू' या रचनांवरून सुद्धा वाटावे.
असो. माझ्यामुळे निदान एकतरी 'फालतू' रचनाकार आहे हे काय कमी आहे का? सगळेच चांगले झाले तर प्रॉब्लेमच व्हायचा.
धन्यवाद!