मला येत नाही
इशार्यात एका कीती शब्द दडले
वाचायास डोळे, मला येत नाही
विझलेले निखारे उगी पेटवावे
तापत्या ज्वाळांचे खेळ, मला येत नाही
कितीदा सहावे मनांचे दुरावे
जिंकण्यास मनाला मला येत नाही
पुन्हा मांडलेले जुनेच खेळ सारे
तरी 'राज्य' माझे कधीच येत नाही
नवे दु:ख माझे जुन्या वेदनांचे
सुकले तरीही अश्रु पुसताच येत नाही
फुले पाहण्याचा उरला न आता छंद
पहीला सुगंध अजुनी विसरताच येत नाही.
उभा ठाकलेला आहे काळ दारी
तीच्या चेहर्याची ओढ जाउही देत नाही
सलिल चौधरी
(अलखनिरंजन यांच्या "मला वेळ नाही" या गझलेपासुन प्रेरीत)
गझल:
प्रतिसाद
काव्यरसिक
रवि, 04/10/2009 - 19:34
Permalink
पुन्हा मांडलेले जुनेच खेळ
पुन्हा मांडलेले जुनेच खेळ सारे
तरी 'राज्य' माझे कधीच येत नाही
फुले पाहण्याचा उरला न आता छंद
पहीला सुगंध अजुनी विसरताच येत नाही.
हे शेर फार आवडले ! अभिनंदन !
सलिल
रवि, 04/10/2009 - 22:11
Permalink
धन्यवाद. माझ्या पहील्याच
धन्यवाद.
माझ्या पहील्याच गझलेला मिळालेला हा प्रतीसाद आहे :-)
अजय अनंत जोशी
शनि, 17/10/2009 - 18:31
Permalink
सलील, गझलेला मतला असतो तो या
सलील,
गझलेला मतला असतो तो या गझलेत मला तरी दिसला नाही.
अजून याकडे विश्वस्तांचे लक्ष गेले नाही म्हणून. तरी त्यांचा निरोप तुम्हाला येईलच म्हणा.
तीन वेळा मला येत नाही असे घेतल्यावर नंतर विसरताच येत नाही, कधीच येत नाही, जाऊही देत नाही असे तंत्रदृष्ट्या चालणार नाही. गझल परिचय करून घ्या.
आशयाच्या बाबतीत काव्यरसिकाशी सहमत.
एकटी
शनि, 17/10/2009 - 23:06
Permalink
फुले पाहण्याचा उरला न आता छंद
फुले पाहण्याचा उरला न आता छंद
पहीला सुगंध अजुनी विसरताच येत नाही.
एकदम सुरेख!!!!!!!!!
बेफिकीर
मंगळ, 20/10/2009 - 19:17
Permalink
ही रचना विचाराधीनमधेही आहे अन
ही रचना विचाराधीनमधेही आहे अन मुख्य पानावरही आहे.
-बेफिकीर!