पराक्रमी असा मी

चित्तजी,
वरील चारही शेरात मला जे व्यक्त करायचे होते ते मी व्यक्त केले पण वाचतांना ते तसे व्यक्त/स्पष्ट होत नसावे.
नेमकी गडबड माझ्याही ल़क्षात येत नाही.
हेच शेर मी, आहे तोच आशय तंतोतंत कायम ठेवून नव्याने लिहिण्याचा प्रयत्न करतो.
कदाचित त्यामुळे माझी चूक माझ्या लक्षात येईल.

चित्तजी,
वरील शेरांचा अर्थ मी गद्यात सांगण्याऐवजी नव्या शेरात मांडण्याचा प्रयत्न केला आहे.

माझ्या मनात नाही, कसलाच भेद येतो
पोटात भूक त्याच्या, जेवून मीच घेतो

संवेदना कशी ही इतकी बधीर झाली?
पोटात भूक त्याच्या, जेवून मीच घेतो

उद्रेक धूर्ततेचा आता अपार झाला,
तो लावतो शिडी अन, उंटीण चुंबते तो

उच्चांक गाठतांना बेबंद धूर्ततेचा
उंटीणिला शिडीने चंगून चुंबते तो
चंगने = चढणे

ना साम्यवाद रुजला, नाही समाजवादी
तो धन्यवाद केवळ पंजास आवडे तो

ना साम्यवाद रुजला, नाही समाजवादी
बस धन्यवाद केवळ सर्वास आवडे तो

ते गाडगिळ असो वा, अथवा टिळक, मुटे ते
नावात एक धागा का अभय आढळे तो?

ते गाडगिळ असो वा, अथवा टिळक, मुटे ते
नावात एक धागा का "अभय" तुज दिसे तो?

मला आशा आहे की थोडा सुटसुटीतपणा आला असावा.

मात्र कविता आणि गझल हे मांडणी ,आशय या बाबतीत पुर्णत: भिन्न प्रकार आहेत हे आज कळले.

चुंबते तो ऐवजी चुंबतो तो असे लिहायचे असते का?
तसे असेल तर नवा शेर ही "वांगे खायला गेला", असे म्हणावे लागेल.