जीवन
गरज माझी असता लागले टाळायला मला
त्यांची वेळ आली तर आले कवटाळायला मला ।
मी सोशिले चटके दु:खभरल्या क्षणांचे
मग आला वैशाखवणवा जाळायला मला ।
हात कुणाचे मिळावे म्हणून पाय कुणाचे ओढले
रीत जगाची लागली पाळायला मला ।
काल या इथेच ज्यांनी दगड होते मारले
आज आले गजरे माळायला मला ।
कामना केली ज्याची ते सारे मिळाले
माझ्या नशिबावर झाले भाळायला मला ।
चटक लागली मला सत्तेची आणि संपत्तीची
घाम नव्हे रक्त लागले गाळायला मला ।
पश्चात्तापाच्या अश्रुंनी मी पुरता भिजलो
जन्म एक अपुरा पडेल वाळायळा मला ।
जीवनाच्या शर्यतीत मी एकटाच उरलो
मॄत्यु आला धावुन कुरवाळायळा मला ।
नाव माझे आले वॄत्तपत्राच्या कोपर्‍यात
खबर म्हणून लगले चाळायला मला ।
Taxonomy upgrade extras:
प्रतिसाद
प्रमोद हरदास
बुध, 13/06/2007 - 14:46
Permalink
मस्त!!!
जीवनाच्या शर्यतीत मी एकटाच उरलो
मॄत्यु आला धावुन कुरवाळायळा मला ।
चित्तरंजन भट
बुध, 13/06/2007 - 16:16
Permalink
ही गझल
नसली तरी रदीफ आणि काफियाचा चांगलाच अंदाज तुम्हाला आला आहे असे दिसते. कल्पनाही चांगल्याआहेत.ह्या गझलेत ´मला´ ह्या रदीफासोबत ´माळायला', 'जाळायला' अशी यमके, काफिये आपण नीट योजिली आहेत.
आता राहाते एकचगोष्ट. ती म्हणजे वृत्त. ह्या रचनेसाठी योग्य असे वृत्त बघायला हवे. आणि प्रत्येक ओळ त्याच वृत्तात असायला हवी.