जगण्याचे मातेरे होते...
जगण्याचे मातेरे होते
मग कवितेचे सोने होते
दोन दिवस मी रडलो नाही
उदास सारे झाले होते
दारोदारी झाडे होती
झाडोझाडी झोके होते
पेन रात्रभर हाती होता
पान रात्रभर कोरे होते
मी मातीत मिसळलो तिथल्या
गंध फुलांना माझे होते
- वैभव देशमुख
गझल:
प्रतिसाद
चित्तरंजन भट
रवि, 05/04/2015 - 14:22
Permalink
वा. सुरेख गझल वैभव.
वा. सुरेख गझल वैभव.
हेमंत पुणेकर
रवि, 05/04/2015 - 22:59
Permalink
छान गझल वैभव! मत्ल्यात
छान गझल वैभव! मत्ल्यात अंत्ययमक "होते" वर्तमान कालात आणि नंतरच्या शेरांमधे भूतकालात वापरलाय... अंत्ययमकाचा अनेकार्थी वापर गझलेतलं सौंदर्यस्थान मानलं जातं! सुंदर!
वैभव वसंतराव कु...
मंगळ, 07/04/2015 - 21:58
Permalink
वैभव ची ही एक अतिशय अप्रतीम
वैभव ची ही एक अतिशय अप्रतीम आणि प्रसिद्ध गझल आहे
मला ही खूप आवडते
अवांतर : आजच पाहिले ही वेबसाइटवर आणखीही काही गझल प्रकाशित झाल्या आहेत ज्यात एका नवख्या गझलकाराची रचनाही आहे मान्यवरांनी तिकडेही काही प्रतिक्रिया देवून हुरूप वाढवावा अशी विनंती
मी आधीच एक प्रतिक्रिया तिकडे देवून आलो आहे ..अर्थात मी मान्यवर नसलो तरी.... हाहाहा !!
देवेंद्र गाडेकर
सोम, 13/04/2015 - 18:45
Permalink
पान रात्रभर कोरे होते व्वा
पान रात्रभर कोरे होते व्वा गझल पण एक नंबर
अनंत ढवळे
शनि, 30/05/2015 - 19:23
Permalink
जगण्याचे मातेरे होते
जगण्याचे मातेरे होते
मग कवितेचे सोने होते
सगळेच शेर सुंदर आहेत, गझल आवडली !
जयदीप
सोम, 01/06/2015 - 09:46
Permalink
mast gazal sir :)
mast gazal sir :)